Werner Herzog

Z Wikipedii

Werner Herzog z fanką, Seattle, 10 listopada 2005

Werner Herzog, właśc. Werner Stipetič (ur. 5 września 1942 w Monachium), niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy pochodzenia chorwackiego. Epizodycznie również pisarz i poeta.

Wychowywał się w odciętej od świata bawarskiej wiosce. Z wykształcenia historyk (studiował na uniwersytecie w Monachium). Jako reżyser był samoukiem, w 1963 założył własną firmę producencką Werner Herzog Film Produktion, fundusze na pierwsze filmy zdobywał pracując jako robotnik w hucie. Przez długi czas współpracował z ekscentrycznym aktorem Klausem Kinskim, z którym dzielił mieszkanie w młodości. W jego filmach często grywali aktorzy nieprofesjonalni (najbardziej znanym z nich był Bruno S.).

Jego twórczość uchodzi za trudną w odbiorze, wizyjną, bardzo emocjonalną. Herzog, nawiązując do egzystencjalizmu i literatury romantycznej, wielokrotnie podejmował temat szaleństwa i zachowań ludzkich w sytuacjach ekstremalnych. Specyficzny dla filmów Herzoga jest mistycyzm (np. często eksponowanych scen przyrody) oraz deliryczne, odrealnione kreacje świata i bohaterów (Szklane serce, Nosferatu).

Herzog jest również reżyserem filmów dokumentalnych, w których goni za wszelkimi objawami dziwactwa i oryginalności; najczęściej bohaterami jego dokumentów są outsiderzy i dziwacy, jak np. człowiek, który kilkanaście lat swego życia spędził wśród niedźwiedzi (Grizzly Man).

Jest laureatem wielu prestiżowych nagród filmowych (min. Cannes 1974 za film Zagadka Kaspara Hausera, Cannes 1982 za Fitzcarraldo) oraz literackich (Rauriser Literaturpreis 1979).

Do najważniejszych jego filmów należą: Aguirre, gniew boży (1972), Nosferatu, wampir (1979), Woyzeck (1979) Krzyk kamienia (1991), oraz nakręcony na podstawie wcześniej napisanej powieści Fitzcarraldo (1982).

Do silnej inspiracji filmem Aguirre, gniew boży przyznawał się Francis Ford Coppola podczas kręcenia Czasu Apokalipsy^[1].