Isaac Albéniz

Z Wikipedii

Isaac Manuel Francisco Albéniz (ur. 29 maja 1860, zm. 18 maja 1909) to hiszpański kompozytor i pianista.

Albéniz zaczał się uczyć gry na pianinie gdy miał trzy lata. Uczyła go jego starsza siostra. Był genialnym dzieckiem, występował po raz pierwszy w wieku czterech lat. Gdy Albeniz miał 7 lat zdał egzaminy do gry na pianinie w Konserwatorium Paryskim, ale nie przydzielono mu miejsca z powodu zbyt młodego wieku. Rok później jego ojciec stracił pracę, zabrał swoich dwoje dzieci w podróż, by mogli dawać koncerty i zarobić trochę pieniędzy. W 1869 rodzina przeniosła się do Madrytu, ale Albéniz miał dzieciństwo bez stałego miejsca zamieszkania. Dwa razy uciekł z domu, dając koncerty, a nawet uciekając do Południowej Ameryki, gdzie odwiedził Argentynę, Urugwaj, Brazylię, Kubę, Portoryko, a następnie Stany Zjednoczone. Wrócił do Hiszpanii w roku 1873. W wieku piętnastu lat dawał już koncerty na całym świecie. Po krótkiej przerwie w Lipskim Konserwatorium, w 1876 roku poszedł na studia do Brukseli. W roku 1880 pojechał do Budapesztu chcąc studiować z Franzem Lisztem, ale Liszta tam nie było. W 1884 roku jego siostra chciała zostać śpiewaczką w Teatrze Zarzuela. Gdy nie dostała tam miejsca, popełniła samobójstwo. Albéniz kontynuował podróże po całym świecie. W roku 1883 spotkał nauczyciela i kompozytora Felipe Pedrella, który zainspirował go do napisania muzyki hiszpańskiej na wzór Suite Española, Op. 47. Piąta część tej suity, zwana Asturias (Leyenda), była później zaaranżowana na gitarę. Kompozytor Francisco Tárrega opracował wiele aranżacji gitarowych wielu innych pianistycznych utworów Albeniza. Albéniz powiedział pewnego razu, że wolał gitarowe aranżacje Tárregi od swoich własnych oryginalnych wersji pianistycznych.

W latach 1890-tych Albéniz mieszkał w Londynie i Paryżu i pisał głównie prace teatralne. W roku 1900 zaczął cierpieć na chorobę Brighta i zaczął pisać więcej muzyki pianistycznej. Między latami 1905 i 1909 skomponował swoje najsławniejsze dzieło, Iberia (1908), suitę składającą się z dwunastu pianistycznych impresji.

Jego dzieła orkiestrowe zawierają Hiszpańska rapsodia (1887) i Catalonia (1899).

W roku 1883, kompozytor poślubił swą studentkę Rosinę Jordanę. Mieli troje dzieci, Blancę (która zmarła w roku 1886), Laurę (malarka), i Alfonso (grał dla Real Madrid we wczesnych latach 1900-tych nim został dyplomatą).

Albéniz zmarł 18 maja 1909 roku w wieku 48 lat w Cambô-les-Bains i jest pochowany w Barcelonie.