ISO 4217

Z Wikipedii

ISO 4217 to międzynarodowy standard zawierający trzyliterowe kody oraz nazwy walut, przyjęty przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO).

Pierwsze dwie litery kodu to dwuliterowy kod ISO 3166-1 alfa-2, trzecia to zazwyczaj inicjał nazwy własnej waluty. Stosowanie kodów ISO 4217 likwiduje problemy spowodowane używaniem przez różne kraje nazw takich jak dolar, frank czy funt na określenie narodowej waluty.

Standard określa również podział głównej jednostki walutowej. Zazwyczaj dzieli się ona na 100 mniejszych jednostek (np. 1 złoty = 100 groszy), ale spotykany jest również podział w stosunku 1/10 czy 1/1000. Niektóre kraje nie używają podziału dziesiętnego, istnieją też waluty niedzielące się na mniejsze jednostki.

ISO 4217 obejmuje też kody metali szlachetnych (np. złoto - XAU, czy platyna - XPT) mierzonych w uncjach trojańskich oraz pewnych innych jednostek używanych na międzynarodowych rynkach finansowych (np. specjalne prawa ciągnienia - XDR). Istnieją również specjalne kody dla celów testowych (XTS) i oznaczające brak waluty (XXX). Wszelkie kody specjalne rozpoczynają się literą X. Również kody ponadnarodowych walut (takich jak np. dolar wschodniokaraibski - XCD) zazwyczaj rozpoczynają się literą X, wyjątkiem jest euro oznaczone kodem EUR, mimo że EU nie jest kodem państwa wg standardu ISO 3166-1.