Italikowie
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. Adnotacja: Encyklopedia Szkolna WSiP. |
Italikowie (łac. Italici) – plemiona indoeuropejskie, zasiedlające od połowy II tysiąclecia p.n.e Półwysep Apeniński. Italikowie tworzyli grupy zróżnicowane pod względem językowym i kulturowym: równinę u ujścia Tybru zajęli Latynowie (stąd obszar nazywał się Lacjum), doliny na górnym biegiem Tybru opanowali Umbrowie, południową Etrurię Faliskowie, na wschód i pd. wschód od Lacjum osiadłu tzw. plemiona sabelskie(m.in. lud Samnitów). Italikowie trudnili się głównie rolnictwem. W 2. połowie IV i na pocątku III w. p.n.e Rzymianie podbili ziemie Italików i zmusili poszczególne plemiona do zawarcia z nimi przymierzy. Italikowie zobowiązani byli do uciążliwych świadczeń (daniny, służba wojskowa), nie mieli obywatelstwa rzymskiego, uzyskali je dopiero po tzw. wojnie sprzymierzeńczej ( 90 - 88 p.n.e). W procesie romanizacji zatarły się różnice kulturowe między Italikami a Rzymianami.
Plemiona Italików to m.in.: Latynowie, Oskowie, Umbrowie, Sabelowie, Kampanowie, Lukanowie, Sykulowie, Marsowie, Samnici, Pelignowie, Wolskowie.
[edytuj] Źródła
Encyklopedia Szkolna WSiP
