Izabela Stachowicz

Z Wikipedii

Izabela Czajka Stachowicz (ur. Izabela Szwarc 5 listopada 1893 w Sosnowcu, zm. 1969), pisarka polska.

Córka Wilhelma Szwarca i Felicji; stryjeczna wnuczka zgierskiego myśliciela żydowskiego Izuchera Mosze Szwarca (Schwarza)^[1][2]. Miała dwóch starszych braci, Fredka i Hilarego, i młodszą siostrę Ewę, która została malarką. Jej pierwszym mężem był Aleksander Hertz, drugim architekt Jerzy Gelbard, trzecim Stachowicz. Znana też jako Bela lub Bella.

Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Paryżu.^[3] Podczas wojny znalazła się w Getcie,^[4] później walczyła w podziemiu; pseudonim literacki Czajka pochodził od okupacyjnego pseudonimu Stefania Czajka.^[5][6] Po wojnie kapitan Urzędu Bezpieczeństwa.^[7][8]

Czajka jest pamiętana przede wszystkim jako autorka cyklu wspomnień, beletryzowanych i pełnych humoru, w których opisuje wiele postaci polskiej sceny kulturalnej, m.in. Witkacego, Gombrowicza, Iwaszkiewicza. Pisze również o swoich podróżach po Europie, Afryce, Azji i Ameryce, a także o przeżyciach wojennych.

Czajka – Bela Hertz – była pierwowzorem Heli Bertz z powieści Witkacego Pożegnanie jesieni.^[9][10]

Biografię Czajki pt. Szatańska księżniczka: Opowieść o Izabeli Czajce-Stachowicz napisała Krystyna Kolińska.

Spis treści 1 Twórczość 1.1 Poezja 1.2 Wspomnienia 2 Przypisy

[edytuj] Twórczość

[edytuj] Poezja

Pieśni żałobne Getta (jako Izabela Gelbard; Katowice 1946); według przedmowy Władysława Broniewskiego zbiór wydano w 3 językach

[edytuj] Wspomnienia

1. Córka czarownicy na huśtawce
2. Król węży i salamandra
3. Małżeństwo po raz pierwszy
4. Nigdy nie wyjdę za mąż
5. Dubo... Dubon... Dubonnet
6. Moja wielka miłość
7. Ocalił mnie kowal
8. Lecę w świat
9. Płynę w świat

Przypisy

 To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z literaturą. Jeśli możesz, rozbuduj go.