Józef Jarząb
Z Wikipedii
Józef Jarząb (ur. 10 marca 1889, zm. 10 marca 1969) – polski lekarz. Specjalizował się w stomatologii oraz chirurgii szczękowej. Był uczniem Antoniego Cieszyńskiego. W 1929 zaczął kierować wydziałem stomatologii na uniwersytecie w Poznaniu. Podczas II wojny światowej organizował tajne komplety z zakresu praktyk lekarskich. Po wojnie pełnił funkcję dziekana na Uniwersytecie Łódzkim. Miał tam pod swoją opieką katedrę ortodoncji. W 1947 roku dzięki jego staraniom powstała w Lublinie katedra stomatologii Akademii medycznej. Jako pierwszy lekarz zastosował penicylinę w leczeniu promienicy twarzowo szyjnej, a także znieczulenie ogólne w szczękościsku. Działał wielu europejskich towarzystwach naukowych.
[edytuj] Źródła
- Mała Encyklopedia Medycyny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979. ISBN 83-01-00200-X.