Józef Padewski
Z Wikipedii
| bp Józef Padewski | |
 |
|
| Data wyboru | 1933 |
| Urodzony | 18 lutego 1894 Antoniów |
| Zmarł | 10 maja 1951 Warszawa |
Bp Józef Padewski (wł. Józef Podeszwa) (ur. 18 lutego 1894r. w Antoniowie; zm. śmiercią męczeńską 10 maja 1951r. w Warszawie) - biskup polskiej diecezji misyjnej Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w Stanach Zjednoczonych Ameryki i Kanadzie (PNKK).
Spis treści |
[edytuj] Młodość
W 1913 roku Józef Padewski ukończył gimnazjum w Krasnymstawie i wyjechał wraz z falą emigracji pracowniczej do Detroit, gdzie uzupełnił wykształcenie średnie i uczył się języka angielskiego. W Detroit nawiązał kontakt z Polskim Narodowym Kościołem Katolickim, a w 1916 roku rozpoczął studia teologiczne w Seminarium PNKK, by 16 grudnia 1919 roku przyjąć święcenia kapłańskie z rąk Pierwszego Biskupa PNKK Franciszka Hodura. W 1931 roku ks. Józef Padewski został skierowany do Polski, by pomóc w budowaniu wspólnoty kościoła narodowego w swojej ojczyźnie. Początkowo był on pomocnikiem bpa Leona Grochowskiego — ordynariusza PNKK w Polsce.
[edytuj] Biskup PNKK
W styczniu 1933 roku, na sesji Rady Kościoła w Warszawie, obradującej pod przewodnictwem bpa Franciszka Hodura, ks. Józef Padewski został powołany na stanowisko przewodniczącego Rady Kościoła i administratora PNKK w Polsce. Podczas II synodu PNKK w 1935 roku został wybrany na biskupa, a w dniu 26 sierpnia 1936 roku otrzymał sakrę biskupią w Scranton.
W okresie II wojny światowej aktywnie uczestniczył w obronie PNKK przed likwidacją, po trudnych konferencjach bpa J. Padewskiego z władzami okupacyjnymi i sprawdzeniu przynależności Kościoła do Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich, Kościół został dopuszczony do działalności w Generalnym Gubernatorstwie. Na początku września 1942 roku bp Józef Padewski został aresztowany przez okupanta i osadzony w więzieniu Montelupich w Krakowie, a następnie wywieziony do Tittmoning, został jednak uwolniony przez Szwajcarski Czerwony Krzyż w ramach wymiany jeńców wojennych. W 1944r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
[edytuj] Okoliczności śmierci
20 lutego 1946 roku biskup Padewski ponownie wrócił do kraju, wpłynęło to znacznie na zaktywizowanie działalności duszpasterskiej polskonarodowego duchowieństwa. W niedługim czasie po II wojnie swiatowej został oskarżony o nielegalny obrót obcą walutą. Był to jednak tylko pretekst, bo za jego aresztowaniem krył się wątek polityczny. Jednemu z księży udało się zbiec z okupowanej przez sowieckich komunistów Polski i wyjechać do USA, a następnie zostać księdzem PNKK. Był to ks. Tomasz Kołakowski. On też ujawnił w USA zbrodnie katyńskie dokonane na Polakach dlatego też. PNKK był uważany przez władze komunistyczne PRL, że został opętany przez imperialistów amerykańskich. Bp Józef Padewski został zdradzony przez współbraci w kapłaństwie (którzy dla awansu w hierachi kościelnej poszli na układ z komunistami) i aresztowany 17 stycznia 1951 roku. Przebywał w więzieniu politycznym w Warszawie, gdzie 10 maja 1951 został zakatowany na śmierć przez funkcjonariuszy UB. Po jego śmierci przeprowadzono rzekomo sekcję zwłok i w karcie zgonu stwierdzono że była to śmierć naturalna - posłużono się falsyfikatem druku Zakładu Medycyny Sądowej z rzekomym podpisem prof. Grzywo-Dądrowskiego, który uchodził w środowisku medycznym za autorytet. Było to fałszerstwo i wprowadzenie opinii publicznej w błąd mające na celu ukrycie faktu popełnienia morderstwa na Biskupie Józefie Padewskim. Przekonujące o tym dowody znajdują się a archiwum IPN w Warszawie. Mimo licznych protestów ze strony Władz PNKK, Ambasady Amerykańskiej w Polsce, nie udało się doprowadzić do wykrycia sprawców mordu na Biskupie.
Pogrzeb bpa Józefa Padewskiego odbył się 14 maja 1951r. nocą, w gronie kilku najbliższych współpracowników bp. Padewskiego na cmentarzu Kościoła Polskokatolickiego w Warszawie. Funkcjonariusze bezpieczeństwa gęsto obstawili przycmentarny teren, zaś pierwotnie zamordowanego planowano pochować w garniturze i po świecku, na co nie zgodzili się polskokatolicy i szybko zorganizowali godne urzędu szaty.
