Józef Sieroszewski

Z Wikipedii

Józef Sieroszewski (24 października 1909 w Nowogródku, zm. 10 czerwca 1987 w Łodzi) - polski lekarz-ginekolog.

Wychowywał się w Nowogródku, gdzie ukończył gimnazjum. W latach 1928 - 1934 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, później (1935-1938)pracował jako asystent-wolontariusz w Klinice Położniczo-Ginekologicznej USB w Wilnie.

Na krótko przed wojną objął funkcję ordynatora Oddziału Położniczo-Ginekologicznego i Chirurgicznego w Szpitalu Powiatowym w Nowogródku. W sierpniu 1939 został zmobilizowany, pracował w Szpitalu Wojennym nr 201 w Lublinie. Od 17 września 1939 był internowany w Rumunii, gdzie do roku 1945 pracował jako ginekolog w Ośrodkach Polskich Uchodźców.

Po powrocie do Polski i krótkim etapie pracy w Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi, podjął 1 maja 1946 pracę w Klinice Położniczo-Ginekologicznej Uniwersytetu Łódzkiego, początkowo jako starszy asystent, od 1950 roku jako adiunkt. W czerwcu 1951 roku objął kierownictwo kliniki, w 1952 roku habilitował się, w 1954 roku mianowany został profesorem.

W latach 1953 - 1955 i 1962 - 1966 piastował funkcję prorektora Akademii Medycznej w Łodzi, wieloletni Dyrektor Instytutu Ginekologii i Położnictwa. w latach 1959-1962 pełnił równolegle funkcję szefa Katedry Położnictwa i Ginekologii Wojskowej Akademii Medycznej.

Wybitny operator, autor własnych metod operacyjnych, szczególnie w przypadkach wysiłkowego nietrzymania moczu. W swojej filozofii operacyjnej kierował się zachowawczą myślą przewodnią, uważając usunięcie organu za ostateczność.

[edytuj] Źródła

• A. Kurnatowski "Profesorowie i docenci wydziałów medycznych Uniwersytetu Łódzkiego i Akademii Medycznej w Łodzi 1945-1964", A. Kurnatowski "Profesorowie i docenci Akademii Medycznej w Łodzi 1965-1994"