Jülich-Klewe-Berg

Z Wikipedii

Mapa z 1477 roku z księstwami Klewe, Jülich i Bergu oraz z hrabstwem Mark

Jülich-Klewe-Berg (niem. Vereinigte Herzogtümer Jülich-Kleve-Berg) było połączeniem trzech państw Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego - Jülich, Bergu i Klewe.

Najpierw w 1423 roku połączyły się ze sobą Jülich i Berg, a w 1521 roku dołączyły do nich Klewe oraz Mark tworząc razem księstwo Jülich-Klewe-Berg. Wraz z bezdzietną śmiercią ostatniego władcy tego połączonego państwa Jana Wilhelma w 1609 roku doszło do sporu o pozostawione przez niego dziedzictwo. Stronami sporu byli spadkobiercy jego dwóch nastarszych sióstr. Spadkobierczynią starszej z nich była wyznająca religię protestancką elektorówna Brandenburgii, natomiast po młodszej dziedziczył wyznawca religii katolickiej, władca Palatynatu Neuburskiego. Różnice w wierze spowodowały, że wojna o sukcesję nabrała także barwy wojny religijnej. Pięcioletnią wojnę zakończył zawarty 12 listopada 1614 roku pokój w Xanten, na mocy którego włości Jana Wilhelma podzielone zostały między strony sporu. Władca Palatynatu Neuburskiego otrzymał Księstwo Jülich i Księstwo Bergu, natomiast władca Brandenburgii - Księstwo Klewe i Hrabstwo Mark. Obie strony wróciły do tego sporu podczas wojny trzydziestoletniej, jednak toczone walki ostatecznie niczego nie zmieniły.

Na podstawie postanowień kongresu wiedeńskiego Jülich i Berg po wcieleniu do Prus znów połączyły się z Klewe i Mark, współtworząc pruską prowincję Jülich-Klewe-Berg (od 1822 roku znaną jako Rheinland). Jedynie wchodzące dotąd w skład księstwa Jülich miasta Sittard i Tegelen wcielono do Holandii.