Jędrzej Cierniak

Z Wikipedii

Jędrzej Cierniak (1886–1942), działacz oświatowy, pedagog, organizator amatorskich teatrów ludowych, a od 1927 wizytator ministerialny oświaty pozaszkolnej.

Urodzony 15.10.1886 w Zaborowie w woj. krakowskim (obecnie woj. małopolskie, powiat brzeski, gmina Szczurowa. Najstarszy syn pięciorga dzieci Rozalii i Jana. Ukończył szkołę ludową w Zaborowie. W 1900 rozpoczął naukę w gimnazjum w Bochni. W latach 1908-1913 student polonistyki i filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1914 zgłosił się jako ochotnik do I Brygady Legionów. Od 1923 do 1939 redaktor naczelny "Teatru Ludowego”. W 1929 założyciel i prezes (do 1939) Instytucji Teatrów Ludowych, jako organizator amatorskiego ruchu teatralnego dążył do zjednoczenia regionalnych Związków Teatrów i Chórów Ludowych, opowiadał się za samorodnym teatrem ludowym sięgającym do pieśni, tańców i zwyczajów ludowych, sam nadawał im formę dramatów i je inscenizował ("Dożynki" — wystawione kilkakrotnie, "Szopka krakowska" (1926), "Wesele krakowskie" (1926), "Franusiowa dola" (1934). Wydał wspólnie z A. Bieniem książkę "Teatry ludowe w Polsce" (1928). Wybór pism Cierniaka w tomie "Zaborowska nuta" (1956). Aresztowany 24.04.1941 przez hitlerowców i rozstrzelany w masowej egzekucji 2.02.1942 w Palmirach.

[edytuj] Źródła

• Wspomnienia o Jędrzeju Cierniaku, wybór i oprac. Z. Mazurowa i L. Wyszomirska, Warszawa 1982.