Jaan Kross

Z Wikipedii

Jaan Kross (ur. 19 lutego 1920 w Tallinnie, zm. 27 grudnia 2007), estoński poeta, powieściopisarz i autor opowiadań, wymieniany w gronie kandydatów do literackiej Nagrody Nobla.

W 1938 rozpoczął studia prawnicze w Tartu - ukończył je w 1944. W 1946 został aresztowany i zesłany do Kraju Krasnojarskiego i łagrów w Komi. Do Estonii wrócił w 1954.

Był wybitnym tłumaczem - na estoński przełożył utwory takich twórców jak Szekspir, Jesienin, Heine, Balzac. Debiutował w latach 50. tomami poezji, także satyrycznej. Znany jest jednak głównie dzięki swym powieściom historycznym, tłumaczonym na wiele języków, w tym na język polski.

Jego książki rozgrywają się w różnych epokach i wiekach, ale w ważnych momentach estońskiej historii. Ukazuje w nich wielowiekowy wpływ niemieckiej i rosyjskiej ekspensji na kulturę swego kraju. Bohaterami powieści Krossa są autentyczne postaci historyczne, wokół nich pisarz snuje fabułę swych utworów, częściowo opierając się na rzeczywistych wydarzeniach.

W 1992, po odzyskaniu przez Estonię niepodległości, został posłem w parlamencie i jako najstarszy z deputowanych odczytał tekst zaprzysiężenia.

[edytuj] Polskie przekłady

• Trzy bicze czarnej śmierci, czyli Opowieść o Baltazarze Russowie (Kolme katku vahel: Balthasar Russowi roman 1970)
• Immatrykulacja Michelsona (Michelsoni immatrikuleerimine 1971)
• Cztery wezwania z przyczyny świętego Jerzego (Neli monoloogi Püha Jüri asjus 1973)
• Kamienie z nieba (Taevakivi 1975)
• Cesarski szaleniec (Keisri hull 1978)