James Boswell
Z Wikipedii
James Boswell (ur. 1740 w Edynburgu, zm. 1795) – pamiętnikarz angielski pochodzący ze Szkocji.
Boswell urodził się w 1740 roku w Edynburgu w Szkocji. Był najstarszym synem sędziego Alexandra Boswella Lorda Auchinleck i Euphemii Erskine. James miał zostać prawnikiem jak jego ojciec, lecz dziś pamiętany jest jako autor wspaniałej biografii doktora Samuela Johnson'a. Jego sposób narracji wycisnął swe piętno na kulturze i literaturze brytyjskiej a także na języku angielskim. Szczera i dokładna narracja może dziś uzyskać określenie: boswellian.
Boswell jest znany z dzienników obrazujących w sposób nieafektowany i szczery przebieg jego dyskusji z przedstawicielami. Dzienniki te zostały odkryte dopiero w latach dwudziestych XX wieku. W wieku lat dziewiętnastu James został wysłany przez ojca do Glasgow by studiować prawo. James nawrócił się tam (bez wiedzy ojca) na katolicyzm i zamierzał zostać mnichem. Ojciec, gdy się o tym dowiedział, nakazał mu wracać do domu. Zamiast posłuchać młody uduchowiony James uciekł schronić się w Londynie. Zdołał się tam ukrywać jedynie trzy miesiące. Ojciec odnalazł go i wpisał go na listę studentów na uniwersytecie w Edynburgu, gdzie młodzieniec studiował przed podróżą do Glasgow. Ojciec kontrolował ściśle jego wydatki przysyłając mu 100 funtów rocznie. Gdy w lipcu 1762 Boswell zdał ustny egzamin prawniczy z niezłym wynikiem, ojciec podwyższył mu pensję do 200 funtów rocznie i pozwolił zostać w Londynie.
Rok 1763 minął Boswellowi pod znakiem hulanek londyńskich i pisania dziennika. w latach 1764-1766 podróżował po Europie. Studiował w Utrechcie prawo i odwiedził Francję gdzie poznał Woltera i Rousseau jako katolik odbył też pielgrzymkę do Rzymu, pojechał także na Korsykę gdzie poznał słynnego buntownika przeciw władzy Genui i Francuzów Pasquale Paoliego, którego podziwiał już wcześniej.
W 1766 roku w towarzystwie byłej kochanki Rousseau wrócił do Londynu i został prawnikiem w Edynburgu (tam odbył się ostateczny egzamin). Praktykował w zawodzie przez ponad dziesięć lat. Każdego roku spędzał około miesiąca z Samuelem Johnsonem, z którym żył w serdecznej przyjaźni, mimo, że Johnson całe życie nie znosił Szkotów. Zrobił wyjątek dla Boswella. W późnych latach siedemdziesiątych Boswell zaczął popadać w alkoholizm. Po śmierci Johnsona w 1784 roku. Boswell osiedlił się w Londynie. W 1791 opublikował swe największe dzieło - jeden z pomników literatury brytyjskiej The Life of Samuel Johnson , w którym opisał życie przyjaciela- jednego z najtęższych umysłów XVIII- wiecznego Londynu.
Ich przyjaźń przetrwała lata mimo, ze jeden z nich był Anglikiem a drugi Szkotem. W przeciwieństwie do Johnsona - Wiga, Boswell był Torysem a po śmierci celem ataków Macaulay'a wczesnodziewiętnastowiecznego historyka o poglądach wigowskich.
[edytuj] Dzieła
- Dorando, a Spanish Tale (1767, anonymously)
- Account of Corsica (1768)
- The Hypochondriack (1777-1783, a monthly series in the London Magazine)
- A Journal of a Tour to the Hebrides (1785)
- The Life of Samuel Johnson (1791, reprinted in Everyman's Library)
[edytuj] Opublikowane dzienniki
- Boswell's London Journal, 1762-1763
- Boswell in Holland, 1763-1764, including his correspondence with Belle de Zuylen (ZeÌlide)
- Boswell on the Grand Tour: Germany and Switzerland, 1764
- Boswell on the Grand Tour: Italy, Corsica, and France, 1765-1766
- Boswell in Search of a Wife, 1766-1769
- Boswell for the Defence, 1769-1774
- Boswell: the Ominous Years, 1774-1776
- Boswell in Extremes, 1776-1778
- Boswell: Laird of Auchinleck 1778-1782
- Boswell, the Applause of the Jury, 1782-1785
- Boswell, the English Experiment, 1785-1789
- Boswell: The Great Biographer, 1789-1795
