James Ingo Freed

Z Wikipedii

James Ingo Freed (ur. 23 czerwca 1930 w Essen, zm. 15 grudnia 2005 w Nowym Jorku), architekt amerykański.

Pochodził z rodziny niemieckich Żydów, wraz z rodzicami wyjechał do USA w 1940 chroniąc się przed prześladowaniami hitlerowskimi. Studiował architekturę w Illinois Institute of Technology. Pracował w Chicago i Nowym Jorku, m.in. z Miesem van der Rohe. W 1956 podjął stała współpracę z I. M. Pei w jego firmie I. M. Pei & Partners, przemianowanej w 1989 na Pei Cobb Freed & Partners (obok Freeda wymieniono w nazwie Henry'ego Cobba). Zajmował się pracą pedagogiczną, wykładał m.in. w Illinois Institute of Technology (był dziekanem Szkoły Architektury w latach 1975-1978), w prywatnej szkole Cooper Union w Nowym Jorku, na uniwersytetach Cornell, Columbia i Yale.

Do najbardziej znanych projektów Freeda należą Centrum Zjazdowe im. Jacoba K. Javitza w Nowym Jorku (1986), Główna Biblioteka Publiczna w San Francisco, pomnik amerykańskich sił powietrznych w Arlington (Wirginia), Amerykańskie Muzeum Pamięci Holocaustu w Waszyngtonie (otwarte w 1993), Centrum Budownictwa i Handlu Międzynarodowego im. Ronalda Reagana w Waszyngtonie.

Zmarł w wieku 75 lat; w ostatnich latach życia cierpiał na chorobę Parkinsona.