Jan I Myśliwy

Z Wikipedii

Jan I Myśliwy (kast. Juan el Cazador, kat. Joan el Descurat) (27 grudnia 1350 – 19 maja 1396) - król Aragonii w latach 1387-1396.

Najstarszy syn króla Piotra IV Ceremonialnego i jego żony - Eleonory Portugalskiej. Urodził się w Perpignanie, w prowincji Roussillon, a zmarł w czasie polowania w lasach pod Foixà - na skutek upadku z konia (stąd jego przydomek).

Zawarł przymierze z Francją i wspierał papieża z Awinionu - Klemensa VII, w czasie schizmy zachodniej. Zawarł także przymierze z Kastylią, a w 1388 zawarł pokój z Nawarrą. W latach 1389-1390 Aragończycy pokonali armię hrabiego Armagnac, który chciał podbić królestwo Majorki. Atak ten nastąpił z Empordà na Geronę. Najeźdźcy zostali ostatecznie pokonani w 1390 przez infanta Marcina (brata i następcę Jana).

Podczas rządów Jana, Aragonia musiała stawić czoło licznym rewoltom np. na Sycylii i Sardynii, które to wyspy wyswobodziły się spod wpływów Aragonii. Jan pozostawił swój kraj na skraju katastrofy finansowej, spowodowanej licznymi wojnami. Jan zmarł nie mając synów i tron przejął jego młodszy brat. Dzieciństwo przeżyły jedynie dwie córki Jana.

[edytuj] Małżeństwo i potomstwo

Po raz pierwszy Jan ożenił się z Martą d'Armagnac (1347-1378), córką hrabiego Jana I d'Armagnac. Miał z nią kilkoro dzieci:

Jaime (Jakuba) Aragońskiego (1374),
Joannę Aragońską (1375-1407), żonę Mateusza I, hrabiego Foix,
Jana Aragońskiego (1376),
Alfonsa Aragońskiego (1377),
Eleonorę Aragońską (1378).

Po raz drugi, w 1380 ożenił się z Jolantą de Bar (córką Roberta I, księcia Bar i Marii de Valois). Para miała razem:

Jaime (Jakuba) Aragońskiego (1382-1388), księcia Girony, hrabiego Cervery,
Jolantę (Wiolettę) Aragońską (1384-1442), żonę Ludwika II Andegaweńskiego, króla Neapolu, królową Czterech Królestw,
Ferdynanda Aragońskiego (1389), księcia Girony, hrabiego Cervery,
Antonię Aragońską (1391-1392),
Eleonorę Aragońską (1393),
Piotra Aragońskiego (1393), księcia Girony, hrabiego Cervery,
Joannę Aragońską (1396).