Jan Maliński
Z Wikipedii
Jan Maliński (ur. 1 marca 1917 w Berlinie - zm. 6 lutego 2006), polski lotnik. Trzy lata po jego urodzeniu jego rodzice przeprowadzili się do Poznania, a następnie osiadli w Ostrzeszowie.
W 1935 roku wziął udział w kursie szybowcowym w Goleszowie, a w 1936 ukończył kurs pilotażu w ramach PWL w Lublinku koło Łodzi. 1 września tego roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Poznaniu.
W czasie kampanii wrześniowej walczył w składzie 132 eskadry na samolocie PZL P.11c pod dowództwem kpt. F. Jastrzębskiego. 3 i 4 września zestrzelił dwa bombowce He 111. 6 września, atakując czołowo, uszkodził jeden Bf 110, ale został trafiony przez inny. Wyskoczył na spadochronie nad wsią Mikulice gmina Dobra. Mieszkańcy udzielili rannemu pilotowi pomocy, przewożąc go do wycofujących się jednostek polskich. Trafił do szpitala, skąd po wielu perypetiach wrócił do Ostrzeszowa, gdzie trafił do obozu jenieckiego. Uciekł z niego pod koniec grudnia, a w marcu przeprawił się przez Węgry i Jugosławię do Francji.
Uczestniczył m.in. w bitwie o Anglię. 214. pozycja na liście Bajana, wynik: 1 1/3 - 0 - 1. Absolwent XII promocji. Swoje wspomnienia spisał m.in. w książce pt. "Samolot zakrył słońce".
