Jan Matliński
Z Wikipedii
Jan Matliński (ps. Janko Sokół) (ur. 1827 w Zbuczynie - zm. 22 marca 1884 w Krakowie) – uczestnik powstania styczniowego, cywilny naczelnik powiatu siedleckiego w czasie przygotowań do powstania, lekarz medycyny.
W czasie bitwy węgrowskiej pełnił rolę dowódcy sił powstańczych, a następnie oddziałów płk. Walentego Lewandowskiego (po schwytaniu jego do niewoli). Do Węgrowa przybył 23 stycznia 1863 roku. Wspólnie z Władysławem Jabłonowskim kierowali 3 lutego 1863 roku bitwą z Rosjanami pod Węgrowem. Po walce wyprowadził powstańców z Węgrowa i klucząc w terenie dotarł do Siemiatycz, gdzie wziął udział w następnej bitwie 7 lutego 1863. Po tej walce wycofał się na Litwę, gdzie po kilku potyczkach ślad po nim zaginął.
Po pewnym czasie znalazł się w Konstantynopolu. Potem powrócił do Krakowa i pracował w bankowości. Był też jednym z pierwszych naczelników Ochotniczej Straży Pożarnej[1]. Był żonaty z Matyldą z Lisikiewiczów pełniącą w organizacji powstańczej służbę pocztową i wywiadowczą.[2]. Szwagier Edwarda Lisikiewicza ze Zbuczyna [3]
W Krakowie, prawdopodobnie po śmierci żony Matyldy powtórnie się ożenił z siostrą malarza Witolda Pruszkowskiego, Stanisławą[4] z którą miał syna Jana, ur. 18 marca 1883. Zmarł 22 marca 1884, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
Dzierżawił majątek Świnotop nad Liwcem (k/Kamieńczyka n/Bugiem).[5]
