Jan Neruda
Z Wikipedii
Jan Nepomuk Neruda (ur. 9 lipca 1834, zm. 22 sierpnia 1891), pisarz czeski.
Jego debiut literacki przypada na początek lat 60. XIX wieku. Debiutował w almanachu "Máj" wydawanym przez grupę poetycką Majowców od 1858. Autor m.in. Opowiadań ze Starej Pragi (Malostránské povídky).
Urodził się na praskiej Małej Stranie, gdzie mieszkał przez całe życie. W latach 1845 – 1850 uczył się w Gimnazjum małostrańskim, zaś przez kolejne pięć lat uczęszczał do Liceum Akademickiego. Na życzenie swego ojca, po zdaniu matury, Neruda próbował dostać się na Uniwersytet Karola, by rozpocząć studia na wydziale prawa. Nie powiodło mu się jednak, wobec czego, tym razem już z własnej inicjatywy, próbował, również bezskutecznie, podjąć naukę na wydziale filozofii.
Wkrótce zaczął pisywać w praskiej prasie. Jego artykuły ukazywały się w takich tytułach Národní listy, Obrazy domova, Čas, Květy. Wraz z V. Hálekiem założył czasopismo Lumír. Jako pierwszy czeski dziennikarz pisał felietony.
W 1871 roku powrócił do Czech z podróży do Niemiec, Austro-Węgier, Francji, Włoch, Grecji i Egiptu. Jego dzienniki z tych wojaży były pełne gorzkich, acz trafnych uwag wobec ówczesnego społeczeństwa czeskiego, które kosztowały go niechęć w niektórych kręgach czeskiej inteligencji.
Literacka i dziennikarska aktywność Nerudy zapowiadają czeskie odrodzenie kulturalne, które dokonało się w ostatnich 20 latach XIX wieku. Do dziś uchodzi on za jednego z jego prekursorów.
Przez większość życia walczył z permanentnymi trudnościami finansowymi. Nieobce były mu też problemy związane z nadużywaniem alkoholu.
Jan Neruda zmarł 22 sierpnia 1891 roku w Pradze. Został pochowany na Cmentarzu Wyszehradzkim.
Zainspirowany twórczością Czecha, jego nazwisko przyjął za swój pseudonim chilijski poeta, laureat Nagrody Nobla, Pablo Neruda.
