Jan Peregryn Haczela

Z Wikipedii

Jan Peregryn Haczela (1865-1942) – franciszkanin, prowincjał, zastępca ojca generała; doktor filozofii i teologii.

Urodzony w Odrzykoniu w rodzinie rolniczej. Do szkół uczęszczał w Krośnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1890 r. Od 1905 r. prowincjał na terenie Galicji. W 1908 został nowym postulatorem w sprawie kanonizacji bł. Kingi. W 1914 został pierwszym zastępcą generała.

O. Peregryn Haczela w czasie misji, które głosił w Pabianicach, poruszył Rajmunda Kolbego (późniejszego świętego), tak że ten z bratem Franciszkiem Kolbe przedarł się przez kordon do zaboru austriackiego i zgłosił się do seminarium franciszkanów we Lwowie. Tam go o. Haczela nie tylko przyjął do seminarium, ale następnie wysłał na studia do Rzymu.

O. Peregryn Haczela w czasie II wojny światowej został aresztowany w Haliczu pod zarzutem ukrywania Żydów i zamordowany przez Niemców 26 lipca 1942 w Stanisławowie wraz z br. Stefanem Kosiorkiem i o. Remigiuszem Wójcikiem.

[edytuj] Bibliografia

• Edward Eugeniusz Maciejewski OFMConv: O. Peregryn Haczela OFMConv (1865-1942) [w:] W nurcie franciszkańskim, T. 15, Rocznik 2006