Jan Rzepa
Z Wikipedii
Jan Rzepa (ur. 14 czerwca 1899 w Ćmachowskich Hubach pod Wronkami, zm. 23 marca 2005 we Wronkach) – żołnierz polski, najdłużej żyjący uczestnik powstania wielkopolskiego.
Walczył w I wojnie światowej w armii niemieckiej; walczył m.in. pod Verdun, gdzie został ranny. Podczas powstania wielkopolskiego brał udział w zdobyciu stacji kolejowej w Miałach koło Wronek. Po zwycięstwie powstania brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Lata międzywojenne spędził w Pożarowie i Wartosławiu. W 1939 brał udział w wojnie obronnej w szeregach Armii Poznań, trafił do obozu jenieckiego, spędził pewien czas na przymusowych robotach. Po 1945 mieszkał i pracował w Poznaniu, a od 1959 we Wronkach; był zatrudniony w przedsiębiorstwie gospodarki komunalnej.
W czerwcu 2001 został promowany przez prezydenta Kwaśniewskiego do stopnia porucznika i obdarzony pamiątkową szablą oficerską. Wielokrotnie brał udział w obchodach jubileuszowych związanych z powstaniem wielkopolskim, m.in. w 2000 w uroczystościach nadania imienia powstańców Zespołowi Szkół Zawodowych nr 1 we Wronkach. Przez ostatnie pół roku życia był ostatnim znanym żyjącym uczestnikiem walk powstańczych.
Miał czworo dzieci (z czego dwoje zmarło za jego życia), w chwili śmierci doczekał się także 18 wnuków, 35 prawnuków i 3 praprawnuków.
