Jan Tulik
Z Wikipedii
Jan Tulik (ur. 1951 w Gołęczynie k. Tarnowa) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista.
Autor pięciu zbiorów wierszy, powieści: Doświadczenie i Furta (prestiżowa Nagroda Fundacji Kultury w 2001 r.), zbioru opowiadań Gry nieużyteczne, dramatu Kontynenty, a także monografi o wynalazcy Janie Szczepaniku. Pisał eseje, m.in. o Franciszku Pika-Mirandoli, recenzje, szkice, artykuły publicystyczne, słuchowiska radiowe. Jego największą pasją jest poezja, publikował w czasopismach "Kultura", "Poezja", "Twórczość", "Tygodnik Kulturalny". Za swoją twórczość literacką otrzymał wiele nagród, w tym: Nagrodę im. Stanisława Piętaka, Nagrodę im. R. Milczewskiego-Bruno, Nagrodę Fundacji Kultury. Kilkukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Mieszka w Krośnie.
[edytuj] Twórczość
- poezja
- Zdarzenie w C-durze (1981)
- Ocalone drzewo (1982)
- Budzenie licha (1985)
- Wada pierworodna (1993)
- Suplikacje (2000)
- Godzina drogi (2008)
- proza
- Doświadczenie (powieść, 1988)
- Kontynenty (dramat, 1998)
- Gry nieużyteczne (opowiadania, 2000)
- Furta (powieść, 2001)
