Jan z Wiślicy
Z Wikipedii
Jan z Wiślicy (Ioannes Visliciensis; ur. ok. 1485 - zm. między 1516 a 1520) - poeta polsko-łaciński, znany jako autor epopei Bellum Prutenum w trzech księgach (1516), utrzymanej w duchu odrodzenia.
Jak za Janem Smereka powtarza Roman Mazurkiewicz, "wszystko niemal, co wiemy o Janie z Wiślicy, zawdzięczamy wzmiankom zawartym w jego utworach" [1]. Tak więc ten uczeń Pawła z Krosna około 1506 uzyskał tytuł bakałarza Akademii Krakowskiej, potem ok. 1514–1515 roku pełnił funkcję sekretarza starosty wieluńskiego Stanisława z Kurozwęk. W 1516 roku wydał u Jana Hallera w Krakowie epopeję Bellum Prutenum (pol. Wojna pruska). Dalsze jego losy nie są znane; data jego śmierci także pozostaje nieznana.
