Janina Brzostowska
Z Wikipedii
Janina Brzostowska (ur. 9 lipca 1897 r. w Wadowicach, zm. 18 marca 1986 r. w Warszawie). Poetka, tłumaczka, powieściopisarka. Córka Jana Dorozińskiego, dyrektora gimnazjum w Wadowicach, autora podręcznika psychologii dla klas maturalnych, i Julii z d. Berner. Matka Witolda Brostowa, profesora University of North Texas w Denton, dr. h.c. Politechniki Lwowskiej.
Ukończyła polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wyszła za mąż za kapitana Ludomira Bończę-Brzostowskiego. Przez pewien czas mieszkała we Lwowie, gdzie jej mąż uzyskał doktorat prawa na tamtejszym uniwersytecie. Następnie małżeństwo osiadło w Warszawie.
Janina Brzostowska stała się najmłodszym członkiem grupy literackiej Czartak, założonej przez Emila Zegadłowicza. Zadebiutowała w 1924 r. ("Szczęście w cudzym mieście" - wiersze, publikacja datowana 1925). W latach 1938-1939 redagowała pismo "Skawa". Wydała 18 tomików poezji i w 1981 r. "Poezje zebrane", po roku 1981 wiersze w czasopismach literackich. Napisała trzy powieści: "Kobieta zdobywa świat", "Bezrobotni Warszawy" i "Lubuskie dziewanny". Publikowała w czasopismach.
Jako pierwsza przetłumaczyła na polski ze starogreckiego wszystkie wiersze Safony. Z niemieckiego przełożyła wiersze, których autorami są: Elisabeth Borchers, Karl Krolow, Rainer Maria Rilke, Georg Maurer i Guenter Kunert; z bułgarskiego Weselina Chanczewa; ze słowackiego Jana Kostry; z czeskiego Jaroslava Seiferta - pierwsze tłumaczenia na polski, 20 lat przed nagrodą Nobla i wszystkimi innymi tłumaczeniami.
Cechą charakterystyczną poezji Brzostowskiej jest refleksyjność, nie przejawiająca się jednak jako zwykłe dążenie do celnej pointy. Alfred Łaszowski zauważył, że u poetki refleksja "pełni funkcję inspiracji twórczej. Myśl owocuje w postaci bezpośrednio wywołanego przez nią wzruszenia. [...] Cała sztuka polega tu właściwe na tym, żeby sentencja nie była obcym ciałem wiersza. Trzeba więc [...] w pewnej mierze uczynić myśl wszechobecną, ale niewidzialną."
Poetka była jedną z założycielek International Academy of Poetry w Cambridge w Anglii.
Poezje Janiny Brzostowskiej tłumaczono na angielski, bułgarski, czeski, esperanto, francuski, hebrajski, hiszpański, niemiecki, rumuński, słowacki, ukraiński i włoski. Przekłady ukraińskie i hebrajskie doczekały się wydań książkowych w 2002 i 2003 r.
[edytuj] Ważniejsze publikacje:
Poezje:
Poezje zebrane. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1981.
Dwuskrzydłe światło : poezje wybrane = Dvokrile cvitlo : vibrani poezii. Lwów: Wydawnictwo Politechniki Lwowskiej, 2002. - Tekst równol. pol. i ukr.
Myśli o szczęściu. Jerusalem: Carmel Publishing House, 2003. - Tekst równol. pol. i hebr.
Przekłady:
Safona: Pieśni. Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy 1961. Wyd. nast.: wyd. 2, 1969, wyd. 3, 1978.
Jaroslav Seifert: Liryki. - Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy 1961 Wyd. nast. 1984.
[edytuj] O poetce:
Alfred Łaszowski: O twórczości Janiny Brzostowskiej. - Poezja, 1978, nr 2, s. 55-64
Współcześni polscy pisarze i badacze literatury : słownik biobibliograficzny. T. 1, A-B. - Warszawa, 1994. - S. 318-319.
