Janina Górkiewicz
Z Wikipedii
Janina Barbara Górkiewiczowa, z domu Targosz (ur. 12 lipca 1921 w Mucharzu koło Wadowic, zm. 29 lipca 1986), pisarka polska, autorka książek dla młodzieży.
W wieku 12 lat debiutowała wierszami na łamach szkolnego "Promyka" wychodzącego w 1933 w Wadowicach. Ukończyła Gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie, zaś lata wojennej okupacji przeżyła w rodzinnym Mucharzu, pracując tamże w urzędzie pocztowym i urzędzie gminy. Zdobyła również przygotowanie nauczycielskie (ukończyła Liceum Pedagogiczne w Krakowie), w latach 1945-1970 pracowała w szkole w Mucharzu (okresowo jako jej kierownik).
Debiutowała jako prozaik nowelą Klimczyne bursztyny w almanachu "Młoda wieś pisze" w 1961. Jedna z założycielek grupy literackiej "Nadskawie", była autorka powieści i opowiadań dla młodzieży, m.in.:
- I przyszedł dzień (1965, powieść)
- A jednak radość (1967, powieść)
- Spotkania nad urwiskiem (1967, opowiadania)
- Szesnaste lato Hanki (1969, powieść)
- Junak (1973, z cyklu Spłowiałe lata)
- Wieś na dnie jeziora (1984, opowiadania poświęcone Mucharzowi)
Była laureatką kilku nagród literackich (m.in. w konkurcie "Głosu Nauczycielskiego" na pamiętnik), została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jej imię nosi Gimnazjum w Mucharzu (pełna nazwa Gimnazjum w Mucharzu im. Janiny Barbary Górkiewiczowej z siedzibą w Jaszczurowej) niedaleko Wadowic - miasta papieskiego.
Źródła:
- Lesław Bartelski, Polscy pisarze współcześni 1944-1970, Warszawa 1972