Janko Muzykant

Z Wikipedii

Janko Muzykant - nowela autorstwa Henryka Sienkiewicza. Po raz pierwszy ukazała się w "Kurierze Warszawskim" w 1879 roku^[1].

Jej akcja toczy się w XIX wieku, a głównym bohaterem chorowity chłopiec Janko. Spośród innych wiejskich dzieci wyróżnia go talent muzyczny. Zafascynowany dźwiękiem skrzypiec, zakrada się do dworu, by ich dotknąć. Zostaje oskarżony o próbę kradzieży i skazany na karę chłosty. Przed pobiciem próbuje go ratować matka. Niestety, bezskutecznie. Chłopiec umiera, z powodu zbyt surowej kary.

Głównym przesłaniem Sienkiewicza w tym utworze, jest ograniczanie możliwości kształcenia uzdolnionych dzieci, ze względu na ich pochodzenie. Wskazuje na to rozmowa pary (właścicieli dworku do którego zakradł się Janko), która wróciwszy z podróży do Włoch rozmawia na temat marnujących się talentów na wsi. Główne przesłanie Henryka Sienkiewicza, wynikające z treści tej nowelki było wprost zgodne z hasłem pracy u podstaw - jednego z czołowych haseł polskiego pozytywizmu.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Pełna treść noweli
• Opracowanie utworu