Jean Daniélou

Z Wikipedii

Jean-Guinole-Marie Daniélou (14 maja 1905, Neuilly - 20 maja 1974, Paryż), francuski teolog, kardynał, jezuita, pionier odnowy teologii katolickiej przez powrót do źródeł biblijnych.

20 sierpnia 1938 przyjął święcenia kapłańskie. W 1943 został profesorem historii początków chrześcijaństwa w Instytucie Katolickim w Paryżu. W 1962 został ekspertem Soboru Watykańskiego II. W 1969 zostaje kardynałem (jednocześnie arcybiskupem tytularnym Taormina), a w 1972 członkiem Akademii Francuskiej.

Badał wpływ judaizmu i hellenizmu na powstawanie chrześcijaństwa. Zajmował się teologią historii. Zdaniem Daniélou Bóg prowadzi dialog z ludzkością, tworząc ciąg zdarzeń stosowny do okoliczności dziejowych, który zmierza ku zbawieniu. Jego główne dzieła to: Le mystére du salut des nations (1946), Le mystére de l’avent (1948), Bible et liturgie (1951), Scandaleuse vérité (1961) oraz Théologie du Judéo-Christianisme (1958 i 1974).