Jerozolimski kolofon
Z Wikipedii
Kolofon został znaleziony w wielu rękopisach biblijnych, przede wszystkim minuskułowych. Zawierają go: Λ (039), 20, 164, 215, 262, 300, 376, 428, 565, 686, 718, 1071 i inne. Jakkolwiek część z nich stosuje kolofon tylko przy niektórych księgach, inne zaś grupach ksiąg – np. cztery Ewangelie). Kolofon informuje: „skopiowane i skorygowane ze starożytnych rękopisów z Jerozolimy przechowanych na górze świętej”. Wśród biblistów przeważa opinia, że „góra święta” oznacza górę Atos, K. Lake jednak uważał, że chodzi o górę Synaj. Obecność kolofonu była traktowana — przez zwolenników tekstu bizantyjskiego — jest jako dowód na to, że tekst danej księgi ma starożytne pochodzenie jak i autentyczność tekstu, jednak pomiędzy niektórymi rękopisami — np. Λ (039), 164, 262 — zachodzą tak wielkie różnice, że przynajmniej w niektórych przypadkach kolofon przepisywano niezależnie od tekstu. Kolofon miał jedynie uwiarygodnić tekst. Większość zawierających kolofon jerozolimski rękopisów przekazuje tekst bizantyjski.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Literatura
- K. Lake in the Journal of Theological Studies, Vol. I, No. 3 ( April, 1900), p. 445.
- K. Aland i B. Aland, Der Text des Neuen Testaments, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1989.
- B.M. Metzger, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press, New York, Oxford 1980.
