Jerzy Stempowski

Z Wikipedii

Jerzy Stempowski ps. Paweł Hostowiec (ur. 10 grudnia 1893 w Krakowie, zm. 4 października 1969 w Bernie), polski eseista i krytyk literacki.

Był synem Stanisława Stempowskiego, pochodził z zamożnej ziemiańskiej rodziny osiadłej w 1894 roku na Ukrainie (majątek Szebutyniec nad Dniestrem). Studiował w Krakowie, Monachium, Genewie, Zurychu i Bernie. W 1919 roku podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, podróżował do Niemiec, Francji, i Szwajcarii, gdzie pracował w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w Bernie. W 1920 roku wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1925 był korespondentem zagranicznym Polskiej Agencji Telegraficznej. W latach 20. XX w. był Wielkim Mistrzem Wielkiej Loży Narodowej Rytu Szkockiego. W okresie międzywojennym był między innymi szefem gabinetu w Prezydium Rady Ministrów premiera Bartla (maj 1926) oraz wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. 18 września 1939 roku przekroczył granicę węgierską i wiosną 1940 roku dotarł do Berna. Od 1941 roku zamieszkał w Muri, gdzie przebywał na emigracji. Współpracę z paryską Kulturą nawiązał w 1946 roku i w latach 1954–1969 publikował w niej kolumnę Pamiętnik niespiesznego przechodnia (felietony i eseje). W tym czasie korespondował m. in. z Marią Dąbrowską.

[edytuj] Twórczość

• Pielgrzym (Warszawa, 1924)
• Pan Jowialski i jego spadkobiercy (1931)
• Chimera jako zwierzę pociągowe (1933)
• Nowe marzenia samotnego wędrowca (1935)
• Pełnomocnictwa recenzenta (1938)
• Europa w 1938-1939 (1939)
• Dziennik podróży do Austrii i Niemiec (listopad-grudzień 1945) (Rzym, 1946)
• Ziemia berneńska (La Terre bernoise, Genewa, 1954, wydanie polskie 1990)
• Eseje dla Kassandry (Paryż, 1961)
• Od Berdyczowa do Rzymu (Paryż, 1971)
• Listy z ziemi berneńskiej (Londyn, 1974)
• Eseje (1984)
• Szkice literackie (1988)
• Listy do Jerzego Giedroycia (1991)
• Zapiski dla zjawy (oryginał francuski: Notes pour une ombre suivi de Notes d'un voyage dans le Dauphiné) (2004)