Jestem legendą

Z Wikipedii

Jestem legendą
Oryginalny tytuł	I Am Legend
Język	angielski
Główne role	Will Smith
Data premiery	2007
Czas trwania	100 min. (wersja kinowa) 104 min. (wersja alternatywna)
Produkcja
Reżyseria	Francis Lawrence
Scenariusz	Scenariusz: Akiva Goldsman Mark Protosevich Opowiadanie: Richard Matheson
Muzyka	James Newton Howard
Zdjęcia	Andrew Lesnie
Montaż	Wayne Wahrman
Produkcja	Akiva Goldsman David Heyman Erwin Stoff
Dystrybucja	Warner Bros. Village Roadshow
Jestem legendą na Filmweb.pl
Jestem legendą na IMDb

Jestem legendą to film z roku 2007. W głównej roli występuje Will Smith. Akcja filmu toczy się w Nowym Jorku.

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

[edytuj] Główny wątek

2012 rok. Robert Neville jest jedynym ocalałym ze światowej epidemii w Nowym Jorku. W ciągu dnia porusza on się po mieście wraz ze swym psem - Samanthą. Samotny, poszukuje szczepionki i walczy o przetrwanie starając się przeczekać każdą noc w swym domu.

[edytuj] Epidemia

2009 rok. Świat medycyny wydaje się być blisko odkrycia lekarstwa na raka. Doktor Alice Krippin i jej zespół odpowiednio manipulując wirusem odry wyleczyli z nowotworu 10 009 ludzi.

Z retrospekcji bohatera wynika, że eksperymenty przybrały jednak dramatyczny obrót. Zmodyfikowany wirus doprowadził do śmierci lub zmian psychofizycznych leczonych. Początkowo zidentyfikowano to jako wściekliznę. Aby uniknąć niebezpieczeństwa wirusem zajął się zespół naukowców US Army, w tym pułkownik Robert Neville. Nie uchronił on jednak przed mutacją wirusa, który zaczął rozprzestrzeniać się drogą kontaktu z nosicielem i przez powietrze. Wobec niebezpieczeństwa epidemii prezydent USA podjął decyzję o militarnej kwarantannie Nowego Jorku, gdzie rozpoczęto eksperymenty nad wirusem . Wywołało to panikę. Gwardia Narodowa USA rozpoczęła ewakuację, ale w czasie kontroli u wielu ludzi stwierdzono zarażenie. Żona i córka Neville'a wsiadły do śmigłowca ewakuacyjnego, ale prawdopodobnie zginęły gdy uderzył w nich inny śmigłowiec, na który próbowali się dostać jacyś ludzie. "Strefę zero" odizolowano m.in. poprzez zniszczenie mostów łączących Manhattan z Brooklynem. Nie przyniosło to jednak pożądanych efektów. Wirus Krippin wkrótce rozprzestrzenił się na cały świat doprowadzając do pandemii.

W późniejszej części filmu Neville wylicza jakie skutki wywołała epidemia. Według niego 90% ludzi na całym świecie od razu umarło po kontakcie z wirusem, odpornych było tylko około 1%. Pozostali ludzie w wyniku działania wirusa "Krippin" ulegli procesowi degeneracji w wyniku którego stali się istotami kierującymi się najprostszymi instynktami. Ich skóra jest pozbawiona włosów, źrenice rozszerzone, mają obniżoną temperaturę oraz podwyższone tętno i oddech. Są nadwrażliwe na ultrafiolet zawarty w świetle słonecznym lub wytworzony sztucznie. Przez to uprawiają nocny tryb życia, za dnia śpiąc lub egzystując w nieoświetlonych częściach budynków. Wirus doprowadził do zwiększenia siły fizycznej i zwinności. Zainfekowani ludzie potrafią m.in. wspinać się po ścianach.

[edytuj] Życie codzienne Roberta Neville'a

Robert Neville mieszka przy Washington Square. Codziennie poszukuje pożywienia w opustoszałych budynkach lub poluje na dzikie zwierzęta. Po mieście porusza się zazwyczaj swoim terenowym Fordem. Neville wysyła komunikaty radiowe, które informują potencjalnych zdrowych ludzi o możliwości uzyskania pomocy. Codziennie w południe oczekuje na South Street Seaport. Bohater poszukuje także szczepionki przeciw wirusowi, uzyskując surowicę z własnej krwi i testując ją na zarażonych szczurach lub schwytanych zainfekowanych ludziach, wszystko rejestrując na komputerach. Za rozrywkę naukowiec ma archiwalne nagrania telewizyjne, filmy DVD, a nawet ćwiczy improwizowanego golfa na lotniskowcu-muzeum USS "Intrepid".

Przed zmrokiem Robert Neville wraca do swego domu. Jest on (wraz z otoczeniem) świetnie zabezpieczony przed ewentualnym atakiem zainfekowanych. Neville w odpowiednio przygotowanym domu ma dostęp do energii elektrycznej i wody. Żywność zdobywa polując lub korzystając z zapasów byłych mieszkańców.

[edytuj] Dalsze wydarzenia

Robert Neville unika śmierci, gdy jego pies wbiega za jeleniem do jednego z budynków. W ostatniej chwili Neville, który wyruszył na pomoc dla Samanthy wyskakuje przez okno, a ścigający go zainfekowani giną w świetle słonecznym.

Tego samego dnia chwyta zainfekowaną kobietę, na której testuje szczepionkę. Początkowo nic nie wskazuje na to, by mogła ona pomóc.

W dniu swoich urodzin jadący z Samanthą zauważa przestawionego manekina sprzed sklepu z płytami. Nieświadomy wpada w pułapkę. Neville traci przytomność i budzi się dopiero o zmroku. Udaje mu się odciąć, ale spadając nóż wbija mu się w nogę. Ranny powoli przesuwa się do samochodu, a w dziurze budynku zauważa zmutowane psy i jednego z zainfekowanych. Gdy Słońce znika za drapaczami chmur zainfekowane psy rzucają się na Neville'a i Samanthę. Udaje im się pokonać mutanty, ale Samantha jest ciężko ranna. W laboratorium naukowiec musi udusić psa, który został zakażony i zaczął się przeobrażać.

Następnego dnia Neville grzebie Sam. Wieczorem zastawia pułapkę na zainfekowanych. Chce zabić ich jak najwięcej jednak mają one przewagę liczebną. Na wpół przytomnego Neville'a ratuje jakaś kobieta. Robert mówi jej gdzie mieszka i traci przytomność.

Bohater budzi się rano, następnego dnia w swoim domu. Okazuje się, że uratowała go Anna - kobieta, której towarzyszy chłopiec, Ethan. Neville dowiaduje sie od niej, że uratowała się na pokładzie statku Czerwonego Krzyża, który wypłynął z São Paulo. Następnie dotarła do Stanów Zjednoczonych gdzie usłyszała jego głos w radiu, ale o umówionym czasie się nie pojawił. Anna mówi mu, że jedzie z chłopcem do Vermont, w którym rzekomo jest kolonia ocalałych. Robert nie wierzy w taką możliwość.

Wieczorem oboje słyszą ryki zainfekowanych. Neville domyśla się, że musiały śledzić ich poprzedniej nocy. Pierwsza fala atakujących zostaje zabita przez przygotowany "system obronny", jednak dwa mutanty dostają się do środka. Neville walczy z jednym z nich, ale tamten ucieka. Drugi robi dziurę w dachu i zostaje zabity. Pierwszy natomiast krzykiem zwabia inne mutanty. Cała trójka chowa się w piwnicy gdzie mieści się laboratorium. Dostrzegają tam, że u mutantki, którą zaszczepił naukowiec zaczynają ustępować symptomy choroby. Do laboratorium dostają się mutanty, od których oddziela zdrowych jedynie pleksiglas(szyba pancerna). Robert Neville pobiera krew od wyleczonej, daje ją Annie i razem z Ethanem każe wejść im do zsypu na węgiel. Sam bierze granat i gdy mutant przebija szybę, Neville powoduje wybuch, który zabija wszystkich atakujących zarażonych i jego samego.

Film kończy się, gdy Anna i Ethan docierają do kolonii ocalałych.

Tu kończą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

[edytuj] Alternatywne zakończenie

Istnieje również nakręcone przez twórców alternatywne zakończenie. W nim Neville oddaje wyleczoną kobietę mutantom - gdyż była ona partnerką ich "wodza". Mutanci odchodzą z domu Neville'a, a całą trójka głównych bohaterów wyrusza w kierunku obozu dla ocalałych.