Joanna z Nawarry (królowa Anglii)

Z Wikipedii

Joanna z Nawarry, ang. Joanna of Navarre (ur. ok. 1370, zm. 10 czerwca 1437), córka króla Nawarry - Karola II Złego i Joanny Francuskiej (córki króla Francji Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej). Księżna Bretanii w latach 1386-1399 i królowa Anglii w latach 1403-1413.

[edytuj] Pierwsze małżeństwo

2 października 1386, Joanna poślubiła Jana V, księcia Bretanii. Mieli oni 9 dzieci:

• Joanna (12 sierpnia 1387 w Nantes - 7 grudnia 1388)
• nieznana z imienia córka (1388)
• Jan VI Mądry (24 grudnia 1389 - 29 sierpnia 1442), książę Bretanii
• Maria (18 lutego 1391 w Nantes - 18 grudnia 1446), pani de La Guerche, żona Jana I, księcia d'Alençon
• Małgorzata (1392 - 13 kwietnia 1428), pani de Guillac, żona Alana IX, wicehrabiego de Rohan
• Artur III (24 sierpnia 1393 - 26 grudnia 1458), książę Bretanii
• Gilles (1394 - 19 lipca 1412 w Cosne-sur-Loire), pan de Chantocé i de Ingrande
• Ryszard (1395 - 2 czerwca 1438), hrabia d'Étampes
• Blanka (1397 - po 1419), żona Jana IV, hrabiego d'Armagnac

Pierwszy mąż Joanny zmarł 1 listopada 1399. Joanny była wdową tylko przez 4 lata.

[edytuj] Drugie małżeństwo

7 lutego 1403 poślubiła owdowiałego króla Anglii Henryka IV Lancastera. Nie mieli oni dzieci, ale Joanna opiekowała się dziećmi Henryka z jego pierwszego małżeństwa - podczas sprzeczek Henryka z synem, zawsze brała stronę przyszłego Henryka V Lancastera.

Podczas panowania jej pasierba Henryka V, została ona oskarżona o rzucanie uroków i próbę jego otrucia. Została uwięziona na około 4 lata w Pevensey Castle, w Sussex. Po uwolnieniu żyła dalej w ciszy i spokoju, przeżyła krótkie panowanie Henryka V i żyła podczas panowania jego syna - Henryka VI Lancastera. Została pochowana obok swojego drugiego królewskiego męża w katedrze w Canterbury.

Poprzednik Izabela de Valois

Królowa Anglii 1403-1413

Następca Katarzyna de Valois