Johann Christoph von Bartenstein

Z Wikipedii

Johann Christof baron von Bartenstein (ur. 23 X 1689 w Strasbourgu, zm. 6 VIII 1767 w Wiedniu) był austriackim mężem stanu, politykiem i dyplomatą.

Spis treści

1 Pochodzenie i nauka
2 Kariera polityczna
3 Źródła
4 Linki

[edytuj] Pochodzenie i nauka

Mieszczański ród Bartenstein (później zyskali dopiero łącznik von) miała swe korzenie w Strasbourgu. Ojciec przyszłego męża stanu Johann Philipp Bartenstein (1650-1726) był pochodzącym z Turyngii profesorem filozofii, dyrektorem sztrasburskiego gimnazjum, matka zaś wywodziła sie z rodziny uczonych.

Młody Bartenstein studiował w ojczystym mieście historię, języki i prawo. Studia historyczne zakończył w roku 1709 praca o wojnach Maurycego Saskiego przeciw cesarzowi Karolowi V. Studia prawnicze ukończył w 1711.

W wieku lat 19 odwiedził Paryż, a stamtąd do Wiednia, gdzie poznał Leibniza, który poparł jego karierę w administracji.

[edytuj] Kariera polityczna

W roku 1715 przyjął katolicyzm by móc zostać austriackim urzędnikiem. W 1719 został uszlachcony. Karierę baron von Bartenstein rozpoczął jako sekretarz i protokolant wiedeńskiej tzw. "Tajnej Konferencji" (Geheime Konferenz) - rządu Imperium. W roku 1727 został kanclerzem, a cesarz Karol VI Habsburg uczynił go w roku 1732 swym bliskim doradcą, od tego momentu, aż do 1753 roku był naczelna postacią polityki zewnętrznej i wewnętrznej Austrii. (od 1742 roku tytuł kanclerza nosił tez jego współpracownik Anton Corfiz von Ulfeldt (1699-1760).

W roku 1753 młody dyplomata, mający na koncie wiele sukcesów dyplomatycznych Wenzel Anton Graf Kaunitz, wywalczył sobie resort spraw zagranicznych . Von Bartensteinowi pozostała polityka wewnętrzna i wicekanclerstwo "Dyrektorium" ekonomicznego (Vizekanzler des Directoriums in publicis et cameralibus), lecz po jakimś czasie Kaunitz doprowadził do dalszego zepchnięcia go, tym razem w opiekę nad Archiwami (Geheime Hausarchiv).

Jako szef MSZ Austrii Bartenstein doprowadził min do tego, że do końca lat dwudziestych Sankcja pragmatyczna została uznana przez niemal wszystkie kraje Europy. I to on uratował jedność ziem Imperium Habsburgów w trudnych latach wojny (1741-1748).

Był wychowawcą i nauczycielem następcy tronu arcyksięcia Józefa.

[edytuj] Źródła

Alfred von Arneth: Johann Christof Bartenstein und seine Zeit, in: Archiv für österreichische Geschichte 46 (1871), Sonderdruck
ders.: Maria Theresia, Bd. I-VI, Wien, 1863-1875
G. Klugenstein: Kaunitz contra Bartenstein, in: Beiträge zur neueren Geschichte Österreichs, hsg. von H. Fichtenau und E. Zöllner
M. Braubach: Johann Christof von Bartensteins Herkunft und Anfänge, in: Mitteilungen des Instituts für österreichische Geschichtsforschung 61 (1953), S. 99
F. Walter: Männer um Maria Theresia, Wien, 1951, S. 19-38
J. Hrazky, J. C. Bartenstein, der Staatsmann und Erzieher, in: Mitteilungen des Österreichischen Staatsarchivs 11, 1958.