Johanna Bormann
Z Wikipedii
Johanna Bormann (ur. 10 września 1893, zm. 13 grudnia 1945) – w czasie II wojny światowej nadzorczyni w hitlerowskich obozach koncentracyjnych i zbrodniarka wojenna.
Do służby w SS zgłosiła się w 1938 by, jak to później tłumaczyła podczas swojego procesu, zarobić więcej pieniędzy. Służbę w obozach koncentracyjnych rozpoczęła w Lichtenburgu w Saksonii, gdzie z 49 innymi kobietami z pomocniczej służby SS podlegała Oberaufseherin Jane Bernigau. W 1939 przeniesiono ją do nowo powstałego obozu kobiecego w Ravensbrück, gdzie nadzorowała jedną z grup roboczych. W marcu 1942 desygnowano ją do pracy w obozie Auschwitz I. Więźniarki nazywały ją "kobietą z psami", gdyż rzadko rozstawała się z ogromnymi wilczurami, szczując nimi bezbronne ofiary. Od października 1942 przeszła jako nadzorczyni do obozu zagłady Birkenau gdzie jej zwierzchniczkami były: Margot Drechsel, Maria Mandel i Irma Grese.
W 1944 służyła w podobozie Hindenburg (obecnie Zabrze), a w styczniu 1945 znalazła się ponownie w Ravensbrück. W marcu 1945 przeniesiono ją do obozu Bergen-Belsen, który wyzwolono 15 kwietnia 1945. W chwili wyzwolenia obozu znajdowało się w nim 10 tysięcy zwłok i 60 tysięcy żywych więźniów. Borman została schwytana przez Brytyjczyków i osądzona następnie w pierwszym procesie załogi tego obozu (od 17 września do 17 listopada 1945). Odpowiadała także za swoje zbrodnie popełnione w Auschwitz-Birkenau.
Została skazana na śmierć i powieszona przez brytyjskiego kata Alberta Pierrepointa 13 grudnia 1945 o godzinie 10:38 w więzieniu Hameln. W tym samym dniu została powieszona Irma Grese i Elisabeth Volkenrath.
