John Porter
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: styl na bardziej encyklopedyczny, a mniej gawędziarski, usunąć nadużywanie wielkich liter w tytułach albumów i piosenek, słowotok w opisie piosenek. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
John Porter (ur.12 sierpnia 1950 roku w Lichfield) - polski politolog, muzyk, kompozytor, autor tekstów, z pochodzenia Walijczyk.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Studiował politologię na uniwersytecie w Sussex. Na gitarze grał od czasów studenckich. „Nie było to nic poważnego, grałem głównie dla siebie, czasami zdarzało się w pubie lub klubie muzycznym" – mówi po latach.
Ma biografię typową dla całego pokolenia Brytyjczyków, którzy po zakończeniu hippisowskiej rewolty rozjechali się po świecie. Mógł zostać w Berlinie Zachodnim, w którym pracował, mógł wyjechać do Australii, gdzie osiadł jego brat, ale od 1976 mieszka w Polsce. Dla kobiety. Jak sam mówi, tutaj znalazł swoje miejsce na Ziemi i zaczął tworzyć i komponować.
W 1977 poprzez jazzmana Tomasza Piesiewicza poznał Korę i Marka Jackowskiego. Stworzyli trio o nazwie "Maanam-Elektryczny Prysznic", późniejszy Maanam. Razem współpracowali przez około 2 lata, John grał tam głównie na gitarze akustycznej, a także razem z Markiem towarzyszył wokalnie Korze. Grupa grała dość agresywną odmianę rocka. Gdy Kora z Markiem nie pojawili się na umówionym koncercie we Wrocławiu w maju 1979, John Porter poznał tamtejszych muzyków i wraz z nimi założył Porter Band (gitarzysta: Aleksander Mrożek, basista: Kazimierz Cwynar i perkusista: Leszek Chalimoniuk) i zrezygnował z gry w Maanamie. Dziś zastanawia się, czy nie było to zrobione celowo. „Do pewnego momentu byliśmy bardzo sobie przydatni, Korze zbierało się na odwagę by śpiewać, ale przygotowywali się do coraz większych zmian. Ja powoli odchodziłem od ich wizji muzyki, nie chciałem do końca życia grać drugiej gitary" – opowiada Porter.
Porter Band miał swój debiut podczas Muzycznego Campingu w Lubaniu w lipcu 1979. W 1980 formacja wydała swoją pierwszą płytę "Helicopters". „Śmieszny był to czas, na nagranie płyty mieliśmy cztery dni. Tak wyglądały wtedy nagrania w Polsce - im szybciej, tym lepiej i jeszcze z zegarkiem w ręku sprawdzali, jak długo graliśmy" – wspomina Porter ze śmiechem. Płyta jest dziś uznawana za podwaliny polskiego rocka. 14 września 1980 roku w poznańskim klubie zarejestrowano koncert Porter Bandu i był to materiał na kolejną płytę. Jednak wydano go z dwuletnim opóźnieniem (gdy PB już nie istniał), a wszystko za sprawą tytułu - "Mobilization". ówczesna cenzura nie pozwoliła na wydanie płyty z takim tytułem, a Porter nie chciał z niego rezygnować. Potem zaczęły ukazywać się solowe albumy artysty, najpierw "China Disco" z muzyką zainspirowaną jazzem i funky. Kolejną klęską była nagrana w 1983 roku akustyczna płyta "Magic Moments". Nie z powodu materiału, lecz złej promocji - przeszła niemal niezauważona. Przez kolejnych dziesięć lat pojawiło się kolejnych pięć płyt z jego piosenkami: "One Love", "Wings Inside", "Life After Sex", "It’s A Kid’s Life" i "Incarnation".
W międzyczasie razem z Maciejem Zembatym zaczął grać koncerty z piosenkami Leonarda Cohena. Obaj szukali pomysłu na to, jak dać ludziom trochę otuchy w tak trudnych czasach.
Powrotem do elektrycznych brzmień stała się płyta "Right Time" z 1991 nagrana pod szyldem Mirror. Porter pomieszkiwał wtedy w Londynie, a płyta powstała częściowo tam, częściowo w Warszawie na magnetofonie czterośladowym. Jej producentem był Neil Black.
W latach 90. zniknął z głównego nurtu. "Ludzie trochę o mnie zapomnieli. Grałem solo w coraz mniejszych lokalach, dochodziło do upokarzających sytuacji, w których musiałem się użerać z właścicielami. Po jakiejś awanturze odłożyłem gitarę i wyraziłem swoją opinię fizycznie. To był jakiś znak. Zapytałem siebie: >>Tak chcesz grać do końca życia? Byle gdzie, jak żywy jukebox grający to, czego życzą sobie ludzie z widowni?<<".
Niespodziewanie powrócono do Porter Bandu płytą "Alexandria" (Sebastian Wojnowski - bas, Piotr Domiński - gitara, Wojciech Morawski - perkusja, Neil Black - skrzypce, John Porter - gitara i śpiew). W 1999 "Porter Band’99", na której to płycie Porterowi towarzyszyli gitarzysta Krzysztof Zawadka, basista Marek „Bruno" Chrzanowski, perkusista Piotr „Posejdon" Pawłowski, a gościnnie wystąpił gitarzysta zespołu Hey, Marcin Żabiełowicz. "Porter Band’99" okazał się najlepszą elektryczną płytą artysty od czasów "Helicopters", a szczególnymi fragmentami płyty były "Leather Skirt", "Season". Zespół rozpadł się w 2001 (po występach na festiwalach Przystanek Woodstock i im. Ryśka Riedla).
[edytuj] Z Anitą Lipnicką
Jednak największy sukces komercyjny Walijczyka był jeszcze przed nim. Okazał się nim duet z dawną wokalistką Varius Manx, Anitą Lipnicką. Na początek spróbowali jednego kawałka. Utwór "For you" zarejestrowano w lutym 2002 i miał on się ukazać na płycie PB-"Psychodelikatesy". Nieoczekiwanie losy tych dwóch osób zrosły się. Najpierw przez ponad rok nagrywali swoją pierwszą wspólna płytę, w którą nie wierzył nikt (oprócz ich samych), a później zostali parą w życiu osobistym. Materiał powstawał w Londynie i ostatecznie płyta została wydana całkowicie po angielsku listopada 2003. Pierwszy utwór, który promował płytę ("Bones of love") nie schodził z 1. miejsca list przebojów 30-ton, RMFFM itp. przez kilkadziesiąt tygodni. Mimo jednego teledysku i dwóch singli (drugim był "Then and Now") osiągnęli niebywały sukces. Sprzedano ponad 100 tys. płyt, zdobyli Fryderyka 2003 w kategorii "Najlepszy album", specjalną nagrodę telewizji Polsat i wiele innych.
W 2005 została wydana ich druga płyta "Inside stories". Powstawała w Ljubljanie pod kierownictwem Chrisa Eckmana. Była o wiele surowsza i trudniejsze w odbiorze niż pierwsza, ale również złota. Zajęła 5. miejsce na Festiwalu TOP TRENDY, a promowały ją takie single jak "Hold on", "Death of a love", "Tell me" i "Such a shame" - do pierwszych dwóch powstały teledyski. W tym też roku John Porter został uhonorowany medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
Został wydany też mini album pod tytułem "Other Stories", który stanowi swoiste uzupełnienie ich ostatniego albumu "Inside Story". Znajdziemy tutaj zbiór nieznanych wcześniej utworów, a wśród nich cover "Chelsea Hotel No.2" Leonarda Cohena, koncertową wersję "Bones Of Love", nagrany na żywo cover "Love Song" zespołu The Cure oraz dwie kompozycje Johna Portera (również w wersjach koncertowych): "For You" i "Flame". Całość uzupełnia pochodzące z "Inside Story" nagranie "Such a Shame".
Czteropłytowe wydawnictwo podsumowujące dotychczasowe dokonania duetu Anity Lipnickiej i Johha Porteta wydane zostało 2006. W zestawie znalazły się dwa regularne albumy: "Nieprzyzwoite piosenki" i "Inside Story". Całość uzupełnia Ep-ka "Other Stories". Szczególną atrakcją tego boksu stanowi płyta DVD zawierająca cztery teledyski, film przedstawiający artystów od strony kulis oraz krótki materiał filmowy dokumentujący sesję nagraniową "Inside Story" w Ljubljanie. 23 lutego 2005 na świat przyszła Pola - córka Anity i Johna.
14 maja 2007 roku zostało wydane 12 płyt Johna Portera pod tytułem "Why?" (w zestawie brak dwóch płyt „Life After Sex” i „It’s a Kid Life”). Prawdziwą gratką dla fanów jest obecny w tym wydaniu krążek, "Psychodelikatesy", który nigdy nie został wydany, a na nim piosenka "For you" z Anita Lipnicką.
Obecnie John Porter razem z Anitą Lipnicką przygotowują się do premiery trzeciej i zarazem ostatniej wspólnej płyty. Płyta tym razem nagrywana była w Polsce razem z muzykami towarzyszącymi duetowi na koncertach. Producentem płyty ponownie został Chris Eckman. Premierę płyty pt. "Goodbye" zaplanowano na przełom lutego i marca 2008 roku. W styczniu do rozgłośni radiowych trafi pierwszy singiel z nowej płyty zatytułowany "Old Time Radio".
[edytuj] Dyskografia
- "Helicopters" - 1980
- "Mobilization", Live - 1982
- "China Disco" - 1982
- "Magic Moments" - 1983
- "One Love" - 1987
- "Wings Inside" - 1991
- "Life After Sex" - 1989
- "It's a kid's life" - 1990
- "Right time" - 1991
- "Incarnation", Live - 1991
- "Alexandria" - 1993
- "Porter Band '99" - 1999
- "Electric" - 2000
- "Nieprzyzwoite piosenki" - 2003
- "Inside Story" - 2005
- "Other Stories" - 2005
- "All The Stories" - 2006
- "Złota kolekcja - Electric Years" - 2005
- "Złota kolekcja vol.2 - Acoustic Years" - 2006
- "Why?", Antologia (12 płyt) - 2007
- "Psychodelikatesy" - 2007
- "Porter Band / John Porter - przebojowa kolekcja DZIENNIKA" - 2007
- "Goodbye" - 2008
[edytuj] Filmografia
- 1998 - Oko Ra w "Klasa na obcasach" obsada aktorska (Grzech),
- 1984 - "Siedem życzeń", muzyka, obsada aktorska (niewidomy muzyk w Egipcie)
- 1984 - "Miłość z listy przebojów", obsada aktorska (Julien Crabs, syn Lucyny),
- 1976 - "Trochę wielkiej miłości muzyka, Dyrygent.
[edytuj] Varia
- 1998 - "OKO RA w KLASA NA OBCASACH" Piosenka: "I want you" - słowa i muzyka
- 1986 - "BOHATER ROKU" piosenki: "Freedom" i "Lady of the year" - słowa i wykonanie
- 1984 - "SIEDEM ŻYCZEŃ" piosenka - muzyka
- 1984 - "MIŁOŚĆ Z LISTY PRZEBOJÓW" piosenki: "ELIZA PRZY FORTEPIANIE" i "TOUCH YOU" - słowa i wykonanie
