John Wayne Gacy
Z Wikipedii
John Wayne Gacy (ur. 17 marca 1942 w Chicago, zm. 10 maja 1994) – amerykański seryjny morderca i gwałciciel. Jego ofiarami stało się w sumie 33 młodych mężczyzn i chłopców. Słynął z tego, że występował charytatywnie jako klaun. Aresztowano go w 1978, skazano na śmierć w 1980, a wyrok wykonano w 1994.
Mieszkał w północnych krańcach Chicago wraz z dwiema siostrami i rodzicami. Dzieciństwo Gacy'ego przebiegało spokojnie, nie licząc nieprzyjemnych incydentów z ojcem. Ojciec Johna nadużywał alkoholu i często bił swoje dzieci. John w wieku 11 lat został uderzony huśtawką prosto w głowę co spowodowało u niego krwiaka mózgu, wykrytego dopiero pięć lat później.
Gacy był przenoszony ze szkoły do szkoły, gdyż miał problemy z nauką. W pewnym momencie rzucił szkołę i przeniósł się do Las Vegas. Tam zatrudnił się w zakładzie pogrzebowym. Parę miesięcy później niezadowolony za swojej pracy wrócił do Chicago, gdzie ukończył studia menadżerskie. Wkrótce znalazł pracę w jednej z dobrze prosperujących firm odzieżowych.
W roku 1964 ożenił się z jedną z współpracownic - Marilyn Myer. W niedługim czasie para przeprowadziła się do Waterloo w stanie Iowa, gdzie John dostał pracę w restauracji teścia, którą zresztą później otrzymał na własność. Tym sposobem John stał się jednym z najbardziej szanowanych obywateli Waterloo.
Sielskie życie nie trwało długo. Już w 1968 r. miał problemy z tytułu molestowania seksualnego dzieci. Było to dużym zaskoczeniem dla jego żony, z którą miał już dwójkę potomstwa. Został zamknięty w więzieniu (Męskim Zakładzie Korekcyjnym w stanie Iowa) na okres 10 lat, ale w nagrodę za dobre sprawowanie wypuszczono go po zaledwie 18 miesiącach.
W 1975 roku John założył własną firmę budowlaną i ponownie się ożenił. Tym razem jego wybranką była koleżanka z czasów szkolnych. Para przeprowadziła się do Des Plaines na przedmieściach Chicago. Gacy miał talent do interesów. Doskonale prowadził firmę. Oszczędzał mnóstwo pieniędzy zatrudniając młodych chłopców (pięciu z nich padło później jego ofiarą). Firma prosperowała coraz lepiej. W wolnych chwilach Gacy przebierał się za Clowna i dawał przedstawienia dzieciom w okolicznych szpitalach. Udzielał się charytatywnie i należał do Partii Demokratów.
W marcu 1976 roku druga żona wystąpiła o rozwód - podobno nie mogła znieść ciągłych wahań nastroju męża.
Po pewnym czasie jego skłonności dały o sobie znać. Dnia 12 grudnia 1978 roku zaginął Robert Piest, którego ostatni raz widziano w towarzystwie Johna. Policja dowiedziała się, że Gacy już kilka razy był aresztowany za napaść na młodych chłopców, dlatego też szybko dostali pozwolenie na rewizje jego domu. Na miejscu odkryto straszliwą prawdę - pod podłogą mordercy znaleziono 27 rozkładających się ciał, których smród wypełniał cały dom. Policjanci odkryli również sygnet należący do zaginionego Piesta. Wobec coraz większej ilości dowodów John zaczął zeznawać oraz postanowił pokazać, gdzie leży reszta ciał.
Śmierć z jego rąk poniosły prawdopodobnie 33 osoby. Większość ciał zakopał na terenie swojej posesji, a część wrzucił do pobliskiej rzeki. Dziewięć z nich było w tak zaawansowanym stopniu rozkładu, że nie zidentyfikowano ich. Ofiarami Gacy'ego były głównie męskie prostytutki, ale zwabił też kilkoro dzieci z przystanków autobusowych.
Większości ofiar zakładał kajdanki pod pretekstem pokazania sztuczek magicznych, potem je ogłuszał , gwałcił i brutalnie mordował. Gacy utrzymywał, że ma trzy oblicza: John Clown, John Biznesmen oraz John Morderca, zwany Jackiem Harleyem. Utrzymywał również, że jest chory psychicznie, jednak lekarze nie dali się zwieść i udowodnili mu, że podczas popełniania zbrodni był w pełni świadomy swych czynów.
Proces rozpoczął się 6 lutego 1980 roku w Cook Country Criminal Courts w Chicago. Powołano 100 świadków. Obrońca Johna ogłaszał niepoczytalność klienta, jednak ława przysięgłych odrzuciła tę wersję. W ciągu dwóch godzin udowodniono mu winę. Morderca nie wyraził skruchy; stwierdził, że nie przywróciłby życia żadnej ze swoich ofiar. Przed wykonaniem wyroku (zastrzyk trucizny) powiedział strażnikowi, że "może go pocałować w dupę".
W dniu egzekucji Gacy'ego miały miejsce w USA małe demonstracje, podczas których ludzie cieszyli się, że morderca został stracony. Po stwierdzeniu zgonu z czaszki zabójcy usunięto mózg i przekazano go pracownikom naukowym. Chcieli oni sprawdzić, czy mózg seryjnego mordercy różni się w jakiś sposób od zwyczajnego. Faktu takiego jednak nie stwierdzono.
W 1989 r. w "Chicago Review" opublikowany został artykuł R.Vachuli ("The Gacy's Connection"), z którego wynikało, że Gacy popełnił swoje pierwsze zbrodnie jeszcze w latach 50., jako zaledwie 15-letni chłopak. Prawdopodobnie to on zamordował na tle seksualnym trzech chłopców, uczniów okolicznej szkoły podstawowej (Sprawa Schuesslerów-Petersona). Wskutek kardynalnych błędów popełnionych wówczas przez policję (która m.in. dysponowała portretem pamięciowym domniemanego sprawcy) i biuro koronera, zabójca nie został wykryty. Tę odłożoną do archiwum sprawę przypominał sobie, po zatrzymaniu Gacy'ego w 1978 r., emerytowany detektyw chicagowskiej policji E.Sarnowski, który 20 lat wcześniej wchodził w skład grupy śledczej pracującej nad sprawą Schuesslerów-Petersona. W swoich starych zapiskach znalazł m.in. kopię portretu pamięciowego, który porównał z fotografią Gacy'ego, zamieszczaną na czołowkach wszystkich gazet. Po analizie policyjnych notatek z lat 50. i zestawieniu ich z profilem psychologicznym oraz sposobem działania Gacy'ego det. Sarnowski nabrał przekonania, że poszukiwany w latach 50. zabójca (znany jako "Pan Ziemniaczana Głowa") i właśnie aresztowany J.W.Gacy to ta sama osoba. Co wiecej, w czasie gdy trwało śledztwo w sprawie Schuesslerów-Petersona, Gacy został na krótko zatrzymany podczas policyjnego nalotu na lokal, w ktorym gromadzili się homoseksualiści, w tym męskie prostytutki. Zwolniono go jednak, ponieważ był nieletni. Nikt wtedy nie skojarzył go z głośną w Chicago zbrodnią.
