Jorge da Costa

Z Wikipedii

Jorge da Costa (ur. 1406 w Alpedrinha - zm. 18 września 1508 w Rzymie) - portugalski duchowny, kardynał.

Pochodził z biednej rodziny. Przeznaczony do kariery duchownej, został wysłany na studia do Paryża. Po powrocie do Portugalii został proboszczem w Scalabo. Kiedy wybuchła epidemia dżumy, w Scalabo schronił się dwór królewski i dzięki temu Jorge zaczął piąć się w górę zarówno w karierze politycznej jak i kościelnej. Początkowo był kapelanem i spowiednikiem córki królewskiej Katarzyny, rychło jednak stał się spowiednikiem i doradcą króla Alfonsa V oraz dziekanem kapituły katedralnej w Lizbonie. Służył przez krótki czas jako ambasador Portugalii w królestwie Kastylia.

6 marca 1463 wybrano go biskupem Évora. Krótko potem król wysłał go do Gibraltaru aby wynegocjował pokój z królem Kastylii Henrykiem IV. W nagrodę za spełnienie tej misji w listopadzie 1464 został arcybiskupem Lizbony (pozostał nim do 1500, gdy zrezygnował na rzecz brata Martinho da Costa). Przez wiele lat był pierwszym ministrem królestwa Portugalii. Na życzenie króla Alfonsa V papież Sykstus IV w 1476 mianował go kardynałem-prezbiterem kościoła SS. Pietro e Marcellino (1484 wymienił go na kościół S. Maria in Trastevere, który z kolei w 1489 wymienił na S. Lorenzo in Lucina). Pod koniec życia Alfonsa V jego znaczenie zmalało. Ponieważ nie mógł się porozumieć z odgrywającym coraz większą rolę następcą tronu Janem II, w 1480 wyjechał z Portugalii do Rzymu i przeszedł na służbę papieską. Sykstus IV i Innocenty VIII powierzali mu szereg misji dyplomatycznych (np. w 1484 był legatem a latere na negocjacje pokojowe państw włoskich w Wenecji). 1486-1487 był kamerlingiem Św. Kolegium Kardynałów. W 1491 awansował do rangi kardynała-biskupa, otrzymując kolejno diecezje podmiejskie: Albano (październik 1491- maj 1501), Frascati (maj 1501- kwiecień 1503) i Porto e Santa Rufina (od kwietnia 1503). W maju 1492 eskortował relikwię Świętej Włoczni z Narni do Rzymu. Na konklawe 1492 był wysuwany jako kandydat na papieża, jednak tiarę uzyskał wówczas Rodrigo Borgia (da Costa należał do przeciwnej frakcji i głosował przeciw tej kandydaturze). W latach 1495-1496 był arcybiskupem Genui, 1501-1505 administratorem archidiecezji Braga, a w 1505 r. przez kilka miesięcy biskupem Viseu. W 1497 należał do komisji kardynalskiej mającej przygotować projekt reformy Kościoła (nigdy nie wdrożono go w życie). Po wyborze papieża Juliusza II został jego następcą na stanowisku protektora zakonu franciszkanów, był też jego bliskim współpracownikiem i doradcą. W marcu 1507 zbudował na jego powitanie w Rzymie łuk triumfalny na Campo Marzio.

Kardynał da Costa był jednym z najbogatszych kardynałów swoich czasów - oprócz wymienionych powyżej diecezji posiadał także szereg innych beneficjów, m. in. był komendatariuszem 8 opactw benedyktyńskich, 6 cysterskich i 2 augustiańskich. Uzyskiwane stąd dochody przeznaczał na szlachetne cele. Zmarł w wieku 102 lat, do końca życia pozostając bardzo aktywnym człowiekiem.