José Nicolás de Azara

Z Wikipedii

Don José Nicolás de Azara (ur. 5 grudnia 1730, zm. 26 stycznia 1804) był hiszpańskim dyplomatą.

Urodził się w Barbunales, (Aragonia). Został w 1765 roku, hiszpańskim agentem i prokuratorem, a następnie w 1785 roku - ambasadorem w Rzymie. Podczas wielu lat pobytu w wiecznym mieście zasłynął jako kolekcjoner sztuki włoskiej.

Brał udział w uzgadnianiu z Papiestwem delikatnej kwestii wydalenia jezuitów z Hiszpanii. Popierał wybór papieża Piusa VI. Gdy Francuzi zajęli w 1798 roku Rzym, de Azara wycofał sie do Florencji. Działał następnie jako życzliwy Piusowi pośrednik w kontaktach z Francuzami, póki Pius VI nie zmarł w Valence (Drôme) w 1799.

Od 1799 do 1804 roku był ambasadorem w Paryżu. W roku 1800 podpisał z Francuzami traktat w San Ildefonso, który uczynił Hiszpanię klientem Francuzów. José Nicolás de Azara był zwolennikiem tego sojuszu, ale bał się, że Hiszpania drogo zapłaci za szaleńcze ambicje Napoleona. Sam Napoleon bardzo lubił osobiście de Azarę. De Azara zmarł w 1804 roku w Paryzu, czując się totalnie wyczerpany troską o losy swego kraju.