Josef Remmele
Z Wikipedii
Josef Remmele (ur. 3 marca 1903, zm. 3 grudnia 1948) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozów koncentracyjnych Dachau i Auschwitz-Birkenau oraz SS-Hauptscharführer.
Z zawodu farmer, członek NSDAP od 1934. Był członkiem Waffen-SS. Pełnił słuzbę w obozie koncentracyjnym w Dachau od 1934 do sierpnia 1942. Początkowo (do 1936) był strażnikiem, następnie został przeniesiony do komendatury obozu. Od 1936 pełnił funkcje, kolejno: blokowego (do 1937), kierownika wydziału zajmującego się praca więźniów (1937 - 1941) i wreszcie, od wiosny 1941 do sierpnia 1942, oficera raportowego, odpowiedzialnego za apele więźniów (Rapportführera). Remmele był jednym z największych zbrodniarzy obozu w Dachau. Brał wielokrotnie udział w egzekucjach więźniów i jeńców radzieckich. Maltretował wieźniów na każdym kroku najbardziej wyfarinowanymi torturami.
26 maja 1943 został ustanowiony pierwszym komendantem Eintrachthütte (pol. Świętochłowice) - podobozu Auschwitz-Birkenau. Stanowisko to piastował do 18 lipca 1944, gdy został zastąpiony przez Wilhelma Gehringa. I tu Remmele w bezwzględny sposób znęcał się nad więźniami, osobiście biorąc również udział w egzekucjach.
Za swoje zbrodnie został po zakończeniu wojny osądzony przez amerykański Trybunał w Dachau. Proces odbył się w dniach 9 - 15 września 1947. Remmele został uznany za winnego za wszystkich stawianych mu zarzutów i skazany na karę śmierci przez powieszenie. Stracono go w początkach grudnia 1948 w więzieniu Landsberg.
Źródła:
