Jurij Siomin

Z Wikipedii

Jurij Pawłowicz Siomin (ros. Юрий Павлович Сёмин, ur. 11 maja 1947 w Orenburgu), rosyjski piłkarz, występujący na pozycji napastnika, i trener piłkarski. Jako zawodnik grał m.in. w Spartaku Moskwa, Dynamie Moskwa i Lokomotiwie Moskwa, choć - oprócz Pucharu ZSRR wywalczonego w 1970 - nie odniósł z nimi większych sukcesów. Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W 1986 został trenerem Lokomotiwu Moskwa, który prowadził aż do 2005. W tym czasie zdobył pierwsze w historii klubu mistrzostwo Rosji, cztery Puchary kraju, a także dwukrotnie osiągał półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów oraz zadebiutował z nim w Lidze Mistrzów. Odszedł z Lokomotiwu w marcu 2005, kiedy otrzymał ofertę pracy z reprezentacją Rosji. Był jej selekcjonerem tylko przez siedem miesięcy, w ciągu których nie przegrał żadnego meczu. Jednak brak awansu do Mundialu 2006 spowodował, że podał się do dymisji. Później prowadził Dynamo Moskwa, ale po słabych wynikach w lidze w październiku 2006 został zwolniony. Po rocznej przygodzie na stanowisku prezesa Lokomotiwu, w grudniu 2007 powrócił do zawodu szkoleniowca, tym razem w ukraińskim Dynamie Kijów.

[edytuj] Kariera piłkarska

W wieku 16 lat rozpoczął piłkarską edukację w Spartaku Orzeł, klubie z drugiej ligi radzieckiej. Rok później przeszedł do Spartaka Moskwa, dla którego - nie mając jeszcze dwudziestu lat - strzelił pierwszego gola w europejskich pucharach, w 1966 w meczu przeciw OFK Belgrad.

Później grał w Dynamie Moskwa, z którym zdobył jedyne w swojej piłkarskiej kolekcji trofeum (Puchar ZSRR w 1970), oraz - z mniejszymi sukcesami - w Kajracie Ałma-Ata, Czkałowcu Nowosybirsk, Lokomotiwie Moskwa i Kubaniu Krasnodar.

Piłkarska karierę zakończył w 1980, w wieku 33 lat.

• 1963-64 - Spartak Orzeł
• 1964-67 - Spartak Moskwa
• 1968-71 - Dynamo Moskwa
• 1972-73 - Kajrat Ałma-Ata
• 1974-75 - Czkałowiec Nowosybirsk
• 1975-77 - Lokomotiw Moskwa
• 1978-80 - Kubań Krasnodar

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Pracę szkoleniową rozpoczął w 1983 w zagrożonym spadkiem do drugiej ligi Pamirze Duszanbe. Udało mu się uratować zespół przed relegacją i niedługo potem otrzymał ofertę z Lokomotiwu Moskwa.

W Lokomotiwie spędził prawie dwadzieścia lat, co jest rekordem w historii ligi rosyjskiej. W ciągu tego okresu przekształcił klub z ligowego średniaka w jednego z potentatów rozgrywek. W 2002 zdobył pierwsze w historii mistrzostwo kraju, wynik ten powtórzył dwa lata później. Ponadto Lokomotiw za jego kadencji czterokrotnie zwyciężał w Pucharze Rosji (1996, 1997, 2000 i 2001), dwa razy osiągał półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów (1998 i 1999) oraz - w sezonie 2001-2002 - zadebiutował w Lidze Mistrzów. Wielu podopiecznych Siomina - m.in. bramkarz Rusłan Nigmatullin, pomocnicy Dmitrij Siennikow, Marat Izmaiłow, czy napastnicy Rusłan Pimienow i Maksym Buznikin - przez wiele lat grało w reprezentacji Rosji.

Równocześnie w tym czasie był asystentem trzech selekcjonerów drużyny narodowej - Pawła Sadyrina (1992-1994), któremu pomagał także w czasie Mundialu 1994, Borysa Ignatiewa (1996-1998) i Anatolija Byszowca (1998).

W marcu 2005 reprezentacja Rosji zremisowała w meczu eliminacji do Mundialu 2006 z Estonią i władze związku postanowiły zwolnić trenera Georgija Jarcewa. Nowym selekcjonerem został Siomin, który po dziewiętnastu latach pracy opuścił Lokomotiw. Prowadził drużynę w siedmiu meczach; w kwalifikacjach do mistrzostw świata wygrał trzy spotkania (z Łotwą, Liechtensteinem i Luksemburgiem) i trzy zremisował (rewanż z Łotwą oraz z Portugalią i Słowacją), ponadto zaliczył 2:2 w meczu towarzyskim z Niemcami. Słabe wyniki drużyny z 2004 sprawiły, że Rosjanie zajęli w swej grupie dopiero trzecie miejsce za Portugalią i Słowacją. Siomin, choć ani dziennikarze, ani przełożeni nie wywierali na niego presji, w październiku 2005 podał się do dymisji. Stwierdził, że woli pracować w klubie niż w reprezentacji. Jest jedynym selekcjonerem, za którego kadencji rosyjska kadra nie przegrała ani jednego meczu.

Do października 2006 był trenerem Dynama Moskwa. Został zwolniony pod koniec sezonu, kiedy klub zajmował przedostatnie miejsce w lidze.

Pod koniec 2006 objął funkcję prezesa Lokomotiwu Moskwa. Rok później, z powodu niezadowalającego sezonu, otrzymał wymówienie. Wkrótce potem otrzymał propozycję pracy - w charakterze szkoleniowca - w Dynami Kijów.

• 1983-86 - Pamir Duszanbe
• 1986-05 - Lokomotiw Moskwa
• 1990-90 - olimpijska reprezentacja Nowej Zelandii
• 1992-94 - reprezentacja Rosji, asystent Pawła Sadyrina
• 1996-98 - reprezentacja Rosji, asystent Borysa Ignatiewa i Anatolija Byszowca
• 2005-05 - reprezentacja Rosji
• 2006-06 - Dynamo Moskwa
• 2006-07 - Lokomotiw Moskwa, prezes klubu
• od 2007 - Dynamo Kijów

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Rosji 2002 i 2004, wicemistrzostwo Rosji 1995, 1999, 2000 i 2001, Puchar Rosji 1996, 1997, 2000 i 2001, Puchar ZSRR 1990 oraz półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów 1998 i 1999 z Lokomotiwem Moskwa