Kaido Külaots

Z Wikipedii

Kaido Külaots
Państwo	Estonia
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1976
Tytuł szachowy	arcymistrz (2001)
Ranking	2530 (01.04.2008)
Miejsce w kraju	2

Kaido Külaots (ur. 28 lutego 1976 r.) – estoński szachista, arcymistrz od 2001 r.

Do ścisłej czołówki estońskich szachistów należy od drugiej połowy lat 90. XX wieku. Pomiędzy 1998 a 2006 rokiem wystąpił we wszystkich w tym okresie rozegranych szachowych olimpiadach (w tym raz na I szachownicy), natomiast w latach 2003, 2005 i 2007 – na drużynowych mistrzostwach Europy (za każdym razem na I szachownicy)^[1]. Jest wielokrotnym medalistą indywidualnych mistrzostw Estonii^[2]: czterokrotnie złotym (1999, 2001, 2002, 2003) oraz dwukrotnie srebrnym (2004, 2007^[3]).

Po odzyskaniu przez Estonię niepodległości w 1991 r. wielokrotnie reprezentował swój kraj na mistrzostwach świata i Europy juniorów w rożnych kategoriach wiekowych. Największy sukces w tych rozgrywkach osiągnął w 1993 r. w Bratysławie, gdzie podzielił I-III m. w MŚ do lat 18 (zwyciężył wówczas Zoltán Almási przed Wasilijem Jemielinem). W 1997 r. podzielił III m. (za Dorianem Rogozenko i Karelem van der Weide, z Petrem Habą, Mathiasem Womacką, Peterem Endersem i Giennadijem Timoszczenko) w otwartym turnieju w Chemnitz, natomiast w 2000 podzielił II m. (za Wasilijem Jemielinem, z Gieorgijem Timoszenko, Artemem Smirnowem i Wiktorem Gawrikowem) w memoriale Paula Keresa w Tallinnie oraz podzielił III m. (za Jaanem Ehlvestem i Aloyzasem Kveinysem) w turnieju strefowym (eliminacji mistrzostw świata) w Mežezers (dogrywkę o awans do turnieju o mistrzostwo świata w New Delhi przegrał 1½ - 2½ z Mihhailem Rõtšagovem)^[4]. W kolejnych odniósł następne międzynarodowe sukcesy, m.in. w:

Deizisau (2002, Neckar Open, dz. I m. z m.in. Janem Gustafssonem, Tomasem Polakiem, Władimirem Jepiszynem, Rustemem Dautowem i Lewonem Aronianem),
Gausdal (2002, dz. I m. z Kjetilem Lie i Vasiliosem Kotroniasem; 2003, I m. oraz 2005, II m. za Siergiejem Tiwiakowem),
Paksie (2003, dz. I m. z Władysławem Niewiedniczym)^[5],
Cappelle-la-Grande (2004, dz. I m. z Jewgienijem Najerem, Artiomem Timofiejewem, Zoltanem Gyimesi, Siergiejem Grigoriancem i Olegiem Korniejewem)^[6].
Tallinnie (2008, memoriał Paula Keresa, dz. II m. za Wasilijem Jemielinem, wspólnie z Igorsem Rausisem i Sarunasem Sulskiem)^[7].

Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 października 2004 r., posiadał wówczas 2597 punktów i na świecie zajmował miejsce w połowie drugiej setki^[8].