Jaan Ehlvest

Z Wikipedii

Jaan Ehlvest
Państwo	ZSRR Estonia Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	14 października 1962 Tallinn
Tytuł szachowy	arcymistrz (1987)
Ranking	2601 (01.01.2008)
Miejsce w kraju	9

Jaan Ehlvest (ur. 14 października 1962 w Tallinnie) – estoński szachista, od roku 2006 reprezentujący Stany Zjednoczone, arcymistrz od roku 1987.

Pierwszym międzynarodowym osiągnięciem Elvesta było zdobycie w roku 1981 srebrnego medalu na mistrzostwach świata juniorów do lat 20 w Meksyku. Dwa lata później zwyciężył w rozegranych w Groningen mistrzostwach Europy juniorów w tej samej kategorii wiekowej. W roku 1986 zdobył tytuł mistrza Estonii, zaś w 1987 brązowy medal na mistrzostwach ZSRR. W tym samym roku zwyciężył w memoriale Borislava Kosticia we Vršacu oraz zajął II miejsce w turnieju międzystrefowym w Zagrzebiu^[1] i awansował do meczów pretendentów. Duży sukces odniósł w roku 1988 w Belfort, zajmując III miejsce (za Garrim Kasparowem oraz Anatolijem Karpowem, a przed całą światową czołówką) w turnieju z cyklu Puchar Świata. W tym samym roku spotkał się również w Saint John w I rundzie meczów pretendenckich z Arturem Jusupowem, ale mecz przegrał i odpadł z dalszych rozgrywek^[2]. Rok później odniósł kolejny sukces, zwyciężając przed Wasilijem Iwanczukiem i Anatolijem Karpowem w turnieju w Reggio Emilia. W roku 1994 zwyciężył (wraz z Lembitem Ollem) w otwartym turnieju New York Open. Trzykrotnie brał udział w mistrzostwach świata FIDE rozgrywanych systemem pucharowym, najlepszy rezultat uzyskując w roku 2001 w Moskwie (awansował wówczas do IV rundy, w której przegrał z Jewgienijem Bariejewem)^[3]. W roku 2003 podzielił I miejsce w turnieju World Open w Filadelfii^[4], zaś rok później wydał swoją pierwszą książkę pt. The Story of a Chess Player (Historia szachisty).

W latach 1988 - 2004 wystąpił ośmiokrotnie na szachowych olimpiadach (w tym pięciokrotnie na I szachownicy drużyny Estonii). W swoim dorobku posiada dwa medale olimpijskie: złoty, zdobyty wraz z drużyną ZSRR w roku 1988 oraz brązowy, który otrzymał za wynik indywidualny na II szachownicy w roku 1994. Jest również drużynowym mistrzem świata z roku 1989^[5]

Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 października 1996 r., posiadał wówczas 2660 punktów i na światowej liście FIDE zajmował 17. miejsce^[6].