Kantyk dla Leibowitza
Z Wikipedii
Kantyk dla Leibowitza lub Kantyczka dla Leibowitza (ang. A Canticle for Leibowitz) to postapokaliptyczna powieść autorstwa Waltera M. Millera z roku 1959. Była to jedyna powieść Millera wydana za jego życia. Powieść została w 1961 roku nagrodzona prestiżową nagrodą Hugo dla najlepszej powieści s-f. Powieść jest zaliczana do wybitnej klasyki gatunku, okazała się także wielkim sukcesem komercyjnym (kilka milionów sprzedanych egzemplarzy).
Kontynuacją Kantyka... jest Święty Leibowitz i dzikokonna (ang. Saint Leibowitz and the Wild Horse Woman), powieść dokończona dopiero po śmierci Millera przez Terry'ego Bissona i wydana w 2000.
W Polsce powieść ukazała się po raz pierwszy w 1991 roku pod tytułem Kantyczka dla Leibowitza w dwu tłumaczeniach, autorstwa Adama Szymanowskiego i Juliusza Garzteckiego.
[edytuj] Fabuła
Powieść została podzielona na trzy części:
- Fiat homo (łac. "Niech stanie się człowiek")
XXVI w. Historia opowiada o bracie Franciszku Gerardzie z Utah, który jako nowicjusz zakonu albertyńskiego błogosławionego Leibowitza, udaje się na pustynię aby zgodnie z tradycją w ciszy i samotności odnaleźć powołanie. Spotyka jednak dziwnego wedrowca, który przypadkowo (albo na przypadek to tylko wyglądało) nakieruje go na XX-wieczny schron przeciwatomowy. Odnalezione tam przedmioty za kilkanaście lat umożliwią kanonizowanie Leibowitza.
- Fiat lux (łac. "Niech stanie się śwatłość")
Rok 3174. Ludzkość na kontynencie północnoamerykańskim utworzyła kilka państw. Cywilizacja stanęła u progu renesansu. Zakonem albertyńskim świętego Leibowitza kieruje opat Dom Paulo. Osią fabuły jest spór między władzą duchową (reprezentowaną przez opata) a światem nauki reprezentowanym przez Thona Taddeo Pfardentrotta. Thon Taddeo jest protegowanym króla Hannegana z Texarkanii (który jest także jego krewnym), który jest właśnie na progu rozpoczęcia wojny w celu zjednoczenia całego kontynentu. Opatowi nie udaje się przekonać naukowca, że jego środowisko popełna znów ten sam błąd, stając się bezmyślnym narzędziem władców do coraz skuteczniejszego zabijania wrogów.
- Fiat Voluntas Tua (łac. "Bądź wola Twoja")
Rok 3781. Świat od ponad 50 lat żyje w groźbie zimnej wojny. Pomimo że ludzkość wyruszyła na podbój kosmosu i założyła wiele kolonii, na Ziemi nie wyzbyła się posiadania broni atomowej. Historia zaczyna się w chwili gdy dwa światowe imperia zaczynają eskalować konflikt. Ostateczne rozstrzygnięcie wydaje się kwestią czasu. Zakon albertyński świętego Leibowitza, którego zadaniem od 1800 lat było przechowywanie wiedzy, otrzymuje od papieża zadanie zorganizowania ekspedycji ku gwiazdom w celu uchronienia dobytku kulturowego ludzkości.
[edytuj] Interpretacja
Powieść można śmiało uznać za prokatolicką. Mocno akcentuje wartości chrześcijańskie, jak niesienie miłosierdzia i nadziei. Pomimo to jest bardzo pesymistyczna i trudna emocjonalnie w odbiorze. Autor mocno neguje w niej społeczne źródło prawa i związany z tym relatywizm moralny. W szczególności piętnuje eutanazję, jako fałszywe miłosierdzie. Rzeczywistość dopisała gorzkie podsumowanie. Walter Michael Miller w 1996 roku popełnił samobójstwo (po długich latach nieuleczalnej choroby).
