Kapela janczarska
Z Wikipedii
Kapela janczarska – rodzaj orkiestry wojskowej w dawnej Rzeczypospolitej. Pod wpływem kontaktów militarnych z Turcją, pod koniec XVII wieku, od czasów Jana III Sobieskiego, królowie polscy utrzymywali zespół muzyków grających na instrumentach tureckich. W skład kapeli janczarskiej wchodziły instrumenty melodyczne podwójnostroikowe (szałamaje) i małe flety, oraz rozbudowana grupa instrumentów perkusyjnych złożona z kotłów, talerzy i bębnów podłużnych (tarabanów).
[edytuj] Opis źródłowy
Skład i brzmienie takiej kapeli utrwalił sugestywnie i obrazowo Jędrzej Kitowicz w Opisie obyczajów polskich za panowania Augusta III. Jest to jeden z niewielu przykładów dokładnego, litarackiego opisu grającej orkiestry janczarskiej:
- "Składała się ona z sześciu, a najwięcej ośmiu oboistów, a raczej piszczków, na szałamajach do oboju podobnych przeraźliwie piszczących, z sześciu doboszów, z dwóch palkierów, w dwie pary kociołków na ziemi postawione bijących, i z dwóch brzękaczów, tacami mosiężnymi w środku wypukłymi, w brzegach płaskimi, okrągłymi, uderzaniem jednej o drugą tęgi brzęk czyniących."
Rozdział: O janczarach i węgrach [1]