Karl Wolff

Z Wikipedii

Karl Friedrich Otto Wolff (ur. 13 maja 1900, zm. 17 lipca 1984) - zbrodniarz hitlerowski, jeden z wyższych oficerów SS, organizator deportacji Żydów polskich do obozu zagłady w Treblince oraz Najwyższy Dowódca SS i Policji we Włoszech (Höchste SS- und Polizeiführer in Italien) oraz SS-Obergruppenführer.

Urodził się w Darmstadt, jego ojciec był sędzią. Wolff walczył podczas I wojny światowej i otrzymał Żelazny Krzyż I klasy. Następnie wstąpił do Freikorps. W 1931 stał się członkiem NSDAP i SS, a w lipcu 1933 został adiutantem samego Heinricha Himmlera, co oznaczało, iż formalnie był numerem 2 w ramach SS. W SS awansował błyskawicznie, osiągając już w 1942 stopień SS-Obergruppenführera. W 1936 Wolffa wybrano jako posła do Reichstagu. W 1939 otrzymał odznakę partyjną: Złoty Medal NSDAP.

Po wybuchu II wojny światowej Wolff, pod nadzorem Himmlera, zajmował się organizacją deportacji Żydów do obozu zagłady Treblinka. W szczególności zapewnił on w drodze porozumienia z niemieckimi kolejami odpowiednią liczbę pociągów, których użyto następnie do wywózki Żydów. W związku z tym jest współodpowiedzialny za śmierć ok. 800 tysięcy ludzi. Od lutego do października 1943 Wolff sprawował stanowisko gubernatora wojskowego oraz wyższego dowódcy SS i Policji w północnych Włoszech. Był także przedstawicielem III Rzeszy przy marionetkowym rządzie Benito Mussoliniego. Według jednej z plotek Adolf Hitler zasugerował mu nawet porwanie papieża Piusa XII, lecz Wolff odmówił. W styczniu 1945 negocjował z aliantami poddanie wojsk niemieckich w północnych Włoszech.

Po zakończeniu wojny sąd w RFN skazał Wolffa na karę 4 lat pozbawienia wolności w 1946, lecz zwolniono go już po tygodniu. Był także świadkiem w kilku procesach zbrodniarzy hitlerowskich. Dopiero w 1961 Wolff zwrócił na siebie uwagę opinii publicznej w Europie, udzielając wywiadu niemieckiej gazecie, w związku z toczącym się w Izraelu procesem Adolfa Eichmanna. Aresztowano go w styczniu 1962 i postawiono zarzut współudziału z zamordowaniu 800 tysięcy Żydów w komorach gazowych Treblinki. Mimo że był jednym z najwyższych oficerów SS, usiłował wmówić sędziom, iż nie wiedział o obozach zagłady. 30 września 1964 skazano go na karę 15 lat pozbawienia wolności i pozbawienia praw publicznych na okres 10 lat, jednak zwolniony został już w 1971 za dobre sprawowanie. Karl Wolff zmarł w 1984.

[edytuj] Bibliografia

• Jochen von Lang., Między Hitlerem a Himmlerem. Generał Karl Wolff, Kraków 2005.