Karol Dawidowski

Z Wikipedii

Karol Dawidowski (ur. 30 stycznia 1882 w Tarnopolu, zm. 28 października 1928), pedagog polski, wysoki urzędnik państwowy w dziedzinie oświaty.

W 1900 ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; później przeniósł się na Uniwersytet Wiedeński, uzyskując tamże dyplom w 1904 i trzy lata później doktorat filozofii. Od 1904 był nauczycielem w swojej dawnej szkole - Gimnazjum św. Jacka, od września 1906 pracował w Państwowym III Gimnazjum im. króla Jana Sobieskiego w Krakowie; był tam kolejno zastępcą nauczyciela, nauczycielem, profesorem. W 1907 zdał w Krakowie egzamin na nauczyciela szkół średnich.

Cieszył się w Krakowie popularnością, m.in. jako znany wodzirej na balach i imprezach towarzyskich. Od 1919 kierował biurem Związku Polskich Towarzystw Nauczycieli w Krakowie, potem w Warszawie. W listopadzie 1921 został mianowany sekretarzem generalnym w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Od października 1924 był w tym resorcie dyrektorem jednego z departamentów. Wraz z końcem kwietnia 1927 przeszedł na emeryturę.

Został kilkakrotnie wyróżniony wysokimi odznaczeniami; za zasługi na rzecz wychowania wojskowego młodzieży i przy tworzeniu polskiego szkolnictwa otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1925), a za zasługi związane z zawarciem konkordatu Krzyż Komandorski papieskiego Orderu Św. Sylwestra. Posiadał również wysokie odznaczenie oświatowe rumuńskie.

[edytuj] Źródła

• Albin Jakiel, Karol Dawidowski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom IV, 1938