Karol III de Burbon-Montpensier

Z Wikipedii

Karol III de Burbon-Montpensier, Książę de Burbon (17 lutego 1490 – 6 maja 1527, w Rzymie) - hrabia Montpensier i delfin Owernii.

Jego ojcem był Gilbert I (zm. 1496), hrabia Montpensier, a matką Chiara Gonzaga. Starszym bratem Karola był Ludwik II, który po śmierci ojca został jego następcą, ale zmarł bezdzietnie w 1501. Karol odziedziczył rodzinne tytuły po Ludwiku II, a 10 maja 1505 poślubił Zuzannę, księżną-dziedziczkę Burbonii - ostatnią z głównego rodu Burbonów. Karol dzięki żonie został księciem Burbonii i głową rodu.

[edytuj] Kariera

Karol wsławił się jako żołnierz w czasie wojen włoskich, i w 1515 król Francji, Franciszek I Walezjusz mianował go konetablem Francji oraz gubernatorem Mediolanu jako nagrodę za zasługi w bitwie pod Marignano. Mimo, że Karol był niezwykle bogaty i próżny, co zrażało do niego króla, Franciszek I wezwał go z Mediolanu. Karol był niezadowolony, ponieważ król mianował swojego zięcia - Karola IV d'Alencon, dowódcą wojsk podczas wyprawy do Niderlandów, a uważał że ten zaszczyt należał się jemu.

Żona Karola zmarła w 1521. Zuzanna zostawiła wszystkie swoje ziemie właśnie jemu, ale matka króla - Ludwika Sabaudzka, kuzynka Zuzanny, zgłosiła pretensje do ziem oparte na pierwszeństwie krwi nad więzami małżeńskimi w dziedziczeniu. Ludwika zaproponowała rozwiązanie problemu poprzez ślub jej i Karola, ale ten odmówił. Za karę, za namową matki, król Franciszek skonfiskował część ziemi Burbonów, zanim jeszcze przejął je Karol. Konetabl wiedząc że nie ma szans odzyskania ziem, zawarł sekretny sojusz i zdradził swojego króla - ofiarował swoje usługi cesarzowi Karolowi V Habsburgowi. Konetabl, cesarz i król Anglii - Henryk VIII Tudor wymyslili plan podzielenia Francji na części, którego nigdy nie zrealizowano. Spisek został wykryty w 1523 i Karol stracił swój urząd - musiał uciekać do Włoch. W 1524 walczył w Lombardii z Francuzami pod wodzą Bonniveta, oraz w bitwie pod Pawią.

Cesarz dał Karolowi pod dowódctwo mieszaną armię hiszpańsko-niemiecką (w której znalazło się wielu Luteran) i wysłał przeciwko papieżowi Klemensowi VII. Cesarz lekceważył prośby Karola o broń i pożywienie dla armii, Karol utrzymywał żołnierzy w ryzach obiecując złupienie Rzymu. Mimo rozejmu papieża i cesarza, armia doszłą do bram Rzymu w maju 1527. Śmierć Karola (źródła podają, że zginął z ręki kowala Celliniego), u bram miasta zmobilizowała żołnierzy i przyczyniła się do rozpoczęcia bezlitosnego oblężenia miasta.

[edytuj] Dziedzictwo

Z Zuzanną Karol miał trzech synów:

• Franciszka, hrabiego Clermont (1517-1518),
• bliźniaki (ur. i zm. 1518).

Żadne z jego dzieci nie przeżyło roku i główna linia Burbonów wymarła, podobnie jak męska linia Burbnów-Montpensier. Wszystkie tytuły odziedziczyła młodsza linia Burbonów-La Marche, książąt Vendôme - po tym jak zezwolił na to król, ponieważ Karol był zdrajcą. Jedynie hrabstwo Montpensier i delfinat Owernii zostały zwrócone starszej siostrze Karola - Ludwice.

Według dossier Henri Lobineau, Karol III był wielkim mistrzem Zakonu Syjonu, ale został jedynie wymieniony ze swoim tytułem.