Kemalizm

Z Wikipedii

Turcja
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Turcji Ustrój polityczny Kemalizm Konstytucja Wielkie Zgromadzenie Narodowe Turcji Przewodniczący Zgromadzenia Bülent Arınç Sąd Konstytucyjny Prezydent Ahmet Necdet Sezer Premier Recep Tayyip Erdogan Rząd Podział administracyjny Partie polityczne Wybory prezydenckie Polityka zagraniczna Wikiprojekt Polityka

Kemalizm (Atatürkçülük), lub inaczej ideologia kemalistyczna (Atatürkçü Düşünce) jest ideologią utworzoną w okresie działalności Mustafy Kemala Paszy. Kemalizm bazuje w oparciu o sześć kierunków (Altı Ok), którymi kierował się w swej polityce Kemal Pasza. Jednak sama ideologia odnosi się nie tylko do przeszłej i teraźniejszej polityki Turcji lecz określa także ład społeczny i zasady życiowe, którymi powinien się kierować każdy obywatel Turcji. Do zasad tych należą:

republikanizm (Cumhuriyetçilik)
populizm (Halkçılık). Kemalizm jest przeciwko podziałowi klasowemu i wiążącymi się z nim przywilejów.
sekularyzm (Laïcité). Definiowany jako wyłączenie religii z organów politycznych państwa. To pojęcie zawarte jest w postulatach rewolucji młodotureckiej.
reformizm (Devrimcilik). Zakłada unowocześnienie struktur państwa, przedkłada formę funkcjonalną nad tradycyjną.
nacjonalizm (Ulusçuluk). Nacjonalizm formułowany przez Atatürka nie miał charakteru faszystowskiego, zakładał powszechny dostęp każdego obywatela Turcji do dóbr intelektualnych i kulturowych. Miał jednoczyć naród i umacniać tożsamość.
równowaga kapitalistyczna (Devletçilik). Zasada zrównoważonego rozwoju.

[edytuj] Ciekawostki

Kemalizm głosi równość każdego obywatela. Kształtuje tożsamość narodową i nakazuje wzajemną samopomoc obywateli. Tureccy politycy muszą kierować się kemalizmem powszechnie rozumianym jako dobro narodu i obywateli, zarzucenie działania niezgodnego z duchem kemalizmu jest poważnym oskarżeniem a jego udowodnienie politykowi jest równoznaczne z wydaleniem ze struktur rządowych.

Zgodne z duchem kemalizmu jest to, by każda przedsiębiorczość, działalność gospodarcza prowadzona była nie tylko w celu wzbogacenia podmiotu ale także miała wartości społeczne. Za powszechny obowiązek uznaje się więc wspieranie bądź prowadzenie inicjatyw charytatywnych. Budowane są między innymi sierocińce, domy dziecka, pensjonaty, schroniska dla bezdomnych.