Kielich (botanika)

Z Wikipedii

Kielich (łac., ang. kalyx) - najbardziej zewnętrzna część kwiatu, składająca się z okółka zielonych działek kielicha (łac. sepala, ang. sepals), które rozwinęły się głównie z normalnych liści podkwiatkowych. Zasadniczą funkcją kielicha jest osłanianie wewnętrznych części kwiatu. Zwykle jest zielony. U niektórych roślin kielich pełni dodatkowo funkcję powabni, mającej za zadanie przywabianie owadów. Zazwyczaj ma to miejsce w kwiatach o zredukowanych płatkach korony. Wówczas kielich pełni funkcję płatków korony i jest jaskrawo ubarwiony. Pod kielichem u niektórych roślin występuje kieliszek (epikalyx) np. u truskawki.

Rodzaje kielicha ze względu na jego trwałość:

• kielich odpadający. Zasadnicza funkcja kielicha kończy się z chwilą rozwoju kwiatów i wówczas u wielu roślin kielich odpada
• kielich opadający – kielich opadający wraz z płatkami korony, dopiero po przekwitnięciu kwiatu
• kielich trwały – pozostający po przekwitnięciu kwiatu i biorący udział w osłanianiu młodego owocu. Czasami podczas rozwoju owocu kielich znacznie rozrasta się (tzw. kielich powiększony). U niektórych roślin wiatrosiewnych przekształca się w puch kielichowy (pappus), tworzący aparat lotny umożliwiający długie unoszenie się nasion w powietrzu.

Rodzaje kielicha ze względu na budowę:

• kielich zrosłodziałkowy – którego działki są z sobą zrośnięte na całej długości, lub częściowo. W kielichu zrosłodziałkowym wyróżnia się następujące części: rurka kielicha (najniżej położona część kielicha), zewnętrzny rąbek kielicha i gardziel kielicha.
• kielich wolnodziałkowy (wolny) - o wolnych, niezrośniętych z sobą działkach (np. u (rzepaku).

Ze względu na kształt wyróżnia się wśród kielichów zrosłodziałkowych następujące typy:

• dwuwargowy
• dzbankowaty
• lejkowaty
• maczugowaty
• rozdęty
• stożkowaty