Kienesy w Eupatorii
Z Wikipedii
Kienesy w Eupatorii (ros. "Караимские кенасы в Евпатории") - zespół kienes karaimskich położonych przy ulicy Karaimskiej w Eupatorii.
Na zabudowania karaimskie w Eupatorii składa się wielka i mała kienesa, szkoła religijna, charytatywna jadłodalna, podwórko gospodarcze i kilka dziedzińców (winny, marmurowy, rytualny, pamięci i oczekiwania na modlitwę). Od XVIII wieku eupatoryjski kompleks pozostaje centrum życia religijnego rosyjskich, a obecnie ukraińskich karaimów (Eupatoria jest od 1837 roku siedzibą hachana).
Spis treści |
[edytuj] Historia zabudowań
Kompleks karaimski został zbudowany na początku XIX wieku według projektu Samuela i Salomona Babowiczów. W 1805 roku ukończono budowę wielkiej kienesy, dziesięć lat później - na miejscu gmachu modlitewnego z XVI wieku - budynek małej kienesy.
W 1927 roku oba ośrodki zostały zamknięte, w latach 1942-1959 funkcjonowała jedynie mała kienesa (w wielkiej w czasie II wojny światowej powstało muzeum). W czasach radzieckich eupatoryjskie budynki mieściły muzeum ateistyczne, szkołę pielęgniarek, kluby sportowe, przedszkole, muzeum krajoznawcze.
[edytuj] Wielka kienesa
Po kilkudziesięcioletniej przerwie została otwarta we wrześniu 2005 roku. Odbywają się tu uroczyste nabożeństwa świąteczne.
[edytuj] Mała kienesa
Mała kienesa działa po długiej przerwie od 1999 roku. Sprawuje się tu nabożeństwa w dni powszednie oraz soboty. Zachowały się kamienne schodki, po których karaimskie kobiety wchodziły na przeznaczony dla nich babiniec.
Ołtarz małej kienesy pierwotnie zdobił świątynię w Haliczu, został stamtąd przywieziony po jej zniszczeniu w 1970 roku (resztę ocalonego wyposażenie przewieziono do Wilna).
[edytuj] Dziedzińce
Między domami modlitewnymi znajdują się trzy dziedzińce, na których odbywały się zebrania społeczności. Pierwszy z nich zaczyna się zaraz za renesansowym wejściem z 1900 roku, obudowany jest arkadami, zadaszenie obrośnięte jest dzikim winem. Na kolumnach wyryte są cytaty z pisma świętego, a w jednej z nisz znajduje się fontanna.
Następny dziedziniec ma kształt kwadratu, jest otoczony marumurową arkadą i pokryty marmurowymi płytami, tuż za nim znajduje się dziedziniec dla czekających na modlitwę ze spejalnymi ławeczkami.
Dopełnieniem zespołu jest niewielki ogród, gdzie rosną granaty uważane przez karaimów za święte owoce, ponieważ w każdy z nich zawiera 613 nasion, co odpowiada 613 przykazaniom Tory.
