Klatrat dwutlenku węgla
Z Wikipedii
Klatrat dwutlenku węgla jest to hydrat - związek dwutlenku węgla z wodą, mający krystaliczną budowę CO2·nH2O. Cząsteczki dwutlenku węgla są uwięzione w sieci krystalicznej lodu. Struktura taka pozostaje stabilna w warunkach wysokiego ciśnienia (ponad 1 MPa w temperaturze 00C).
Spis treści |
[edytuj] Historia odkrycia
W warunkach laboratoryjnych po raz pierwszy klatrat dwutlenku węgla został otrzymany w roku 1882 przez polskiego fizyka Zygmunta Wróblewskiego z kwasu węglowego[1] [2] [3] Po przekroczeniu pewnego granicznego ciśnienia w roztworze zaczęły formować się kryształy przypominające płatki śniegu. Powstawały one na zwilżonych ściankach naczynia i na powierzchni roztworu, z czego wynikało, że w procesie ważną rolę odgrywały zjawiska powierzchniowe. Wróblewski oszacował skład klatratu na CO2·8H2O. Dwa lata później M.P. Villard, ustalił że jest to CO2·6H2O [4].
[edytuj] Występowanie
W warunkach ziemskich obecności klatratów dwutlenku węgla nie stwierdzono, chociaż niewykluczone, że są one obecne w głębszych warstwach lodowców. Istnieją natomiast uzasadnione podejrzenia, że kryształy te mogą występować na Marsie, w tym mogą być głównym składnikiem czap polarnych[5].
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Wróblewski, S. (1882) On the combination of carbonic acid and water. Acad. Sci. Paris, Comptes rendus, 94, pp. 212-213
- ↑ Wróblewski, S. (1882) On the composition of the hydrate of the carbonic acid. Acad. Sci. Paris, ibid., pp. 954-958
- ↑ Wróblewski, S. (1882) On the laws of solubility of the carbonic acid in water at high pressures. Acad. Sci. Paris, ibid., pp. 1355-1357
- ↑ Villard, M., P. (1894) On the carbonic hydrate and the composition of gas hydrates. Acad. Sci. Paris, Comptes rendus, 119, pp. 368-371
- ↑ Miller S. L. & Smythe W. D. (1970) Carbon Dioxide Clathrate in the Martian Ice Cap, Science 170, pp 531-533
