Klon jesionolistny

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Adnotacja: kwiecień 2008.

Klon jesionolistny

Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	mydleńcowce
Rodzina	klonowate
Rodzaj	klon
Gatunek	klon jesionolistny
Nazwa systematyczna
Acer negundo L.
Sp.Pl.2, 1753
Galeria zdjęć i grafik

Klon jesionolistny (Acer negundo L.) - gatunek drzewa z rodziny klonowatych (Aceraceae Juss.). Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej. Zdziczały w wielu częściach świata i w pełni zadomowiony, także w Polsce. W Europie i w Polsce introdukowany został w XVIII-XIX wieku (kenofit).

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Osiąga wysokość 10-15 (20) metrów. Ma szeroką i nieregularną koronę. Rośnie szybko, ale jest krótkowieczny. Jego kruche gałęzie są często łamane przez wiatry lub śnieg.
Pień: Często wielopniowe lub nisko rozgałęzione, zwykle krzywe pokryte naroślami. Kora początkowo oliwkowozielona i gładka, z czasem robi się brązowawa i spękana.
Liście: Naprzeciwległe, nieparzystopierzaste, składające się z 3-5 (9)listków na krótkich łodyżkach, osiągają długość 15 cm. Górna powierzchnia liści zielona, dolna owłosiona. Poszczególne listki są owalno-lancetowate i zaostrzone o brzegach nieregularnie piłkowanych.
Kwiaty: Rozdzielnopłciowe (gatunek dwupienny), męskie kwiaty mają kształt wiszących pęczków, żeńskie zebrane w grona.
Owocem: Jest jednostronnie oskrzydlony orzeszek, który na roślinie połączony jest symetrycznie z drugim. Skrzydlaki ustawione pod kątem ostrym, skrzydełka prawie równoległe.
Biotop, wymagania: Najlepiej czuje się w mieszanych lasach liściastych rosnących na żyznych, wilgotnych glebach. Bardzo odporny na suszę, zanieczyszczenia powietrza oraz mrozy.

[edytuj] Zastosowanie

Roślina ozdobna sprowadzona do Europy w XVII wieku, z czasem zdziczała, rozsiewa się naturalnie często zachwaszczając otoczenie. Obecnie wyhodowano wiele odmian o kolorowych liściach często z barwnymi obwódkami, które często sadzone są w ogrodach przydomowych. Zwykle są to formy szczepione na pniu.
- Sposób uprawy: Sadzony z gotowych sadzonek. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Najlepiej rośnie na miejscach słonecznych. Chcąc uzyskać ładny, zagęszczony wygląd korony należy ją systematycznie przycinać.

Odmiana `Aureomarginatum`

[edytuj] Odmiany

Wszstkie odm. barwne tego klona, (z wyjątkiem 'Odessanum') rosną znacznie wolniej od gatunku i dorastają tylko do ok. 7 m.

'Auratum' - młode przyrosty jasnożółte, potem żółte, jeśli nasłonecznione. Zacienione zielenieją. Młode pędy nagie, zielone. Klon żeński.
'Aureomarginatum' - młode przyrosty o barwie żółtawozielonawej, starsze liście ciemnozielone z nieregularnym, żółtym lub białosrebrzystym obrzeżeniem.
'Aureovariegatum' - młode przyrosty o barwie żółtozielonej. Dorosłe liście z ciemnożółtym obrzeżeniem utrzymującym się do jesieni.
'Elegans' - młode przyrosty lekko zaróżowione, potem brzegi liści jasnożółte.
'Flamingo' - młode liście białe do jasnoróżowych z zielonymi plamami o różowych ogonkach. Dorosłe liście ciemnozielone z białym obrzeżeniem. Ogonki pozostają różowe.
'Odessanum' - młode liście o kolorze pomarańczowawożółtym, starsze złocistożółte, jeśli nasłonecznione. W przeciwieństwie do 'Auratum', młode pędy gęsto, białawo owłosione. Wzrost i pokrój prawie jak typu.
'Variegatum' - bardzo dekoracyjne ciemnozielone liście z białymi obwódkami po bokach blaszki.
'Violaceum' syn. A.n. var. violaceum Jaeger - młode przyrosty purpurowobrązowe. Liście 3 - 11 listkowe, spodem miękko owłosione. Pędy fioletowopurpurowe z woskowym nalotem. Kwiaty również purpurowe, tworzą "pompony". Klon męski.