Koń pełnej krwi angielskiej
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł lub sekcja wymaga poprawy następujących problemów:
Jeśli poprawiałeś jeden z wymienionych problemów, usuń proszę dotyczący parametr szablonu {{Rq}}. Detale są w dokumentacji. |
Koń pełnej krwi angielskiej to jedna z ras koni gorącokrwistych. Potocznie nazywany folblutem (z niem. voll - pełny, Blut - krew) lub anglikiem.
Miejsce pochodzenia: Wielka Brytania
Wysokość: 150-160 cm
Obwód pęciny: 18-22 cm
Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia
Pokrój: elegancki, o najwyższej wartości hodowlanej, długie kończyny, sierść o delikatnym, krótkim włosie. Lekka budowa ciała. Charakterystyczną cechą jest skośnie położona łopatka, która umożliwia większą szybkość w galopie.
Użytkowanie: wyścigi płaskie, wyścigi z przeszkodami, skoki przez przeszkody,
Wszystkie konie tej rasy, selekcjonowanej w kierunku dzielności wyścigowej, tj. maksymalnej szybkości w cwale, wywodzą się od trzech ogierów orientalnych, które przybyły do Anglii w pierwszej połowie XVIII wieku. Były to: Godolphin Barb, Darley Arabian i Byerley Turk. Wraz z 500 klaczami stworzyły trzon rasy. Zarejestrowano je w pierwszej księdze stadnej "General Stud Book". Niezwykle romantyczne legendy otaczają Godolphina Barba, który, nim odkryto jego wartość jako reproduktora, służył jako koń roboczy. Konie tej rasy na krótkich dystansach mogą osiągać szybkości 70 km/godz.
Często stosowany skrót xx. Konie z częstymi kontuzjami kończyn przednich. Ich temperament jest bardzo widoczny na otwartych przestrzeniach. Sprawdza się w sportach takich jak: wyścigi, skoki przez przeszkody, WKKW, steeplechase. Konie te są doskonałe w gonitwach. Koń pełnej krwi angielskiej (źródło: książka "Konie i Kuce") Wczesne zwierzęta tego typu stanowiły zapewne mieszankę koni hiszpańskich, neapolitańskich i berberyjskich z domieszką krwi irish hobby (poprzednika connemary) oraz innych miejscowych kuców. Tworze rasy koni pełnej krwi angielskiej jest powiązane z trzema orientalnymi ogierami. Pierwszy to Byerley Turk – zdobyty podczas bitwy z Turkami i używany jako wierzchowiec przez kapitana Byerley'a podczas wojen irlandzkich prowadzonych przez króla Williama. W 1690 r. przeszedł na emeryturę i został umieszczony w stadninie County Durham. Prawdopodobnie koń ten, często uważany za araba, miał pochodzenie turkmeńskie, należał zapewne do rasy achałtekińskiej. Był on ojcem ogiera Jig, za sprawą którego w roku 1758 urodził się ogier Herod. ten wybitny reproduktor był z kolei twórcą linii koni wyścigowych, które wygrały w sumie ponad 1000 gonitw. Drugi ogier założycielski to Darley Arabian, sprowadzony z Aleppo w 1704 r., na początku panowania królowej Anny. Jemy właśnie przypisuje się powstanie nowej ery hodowli koni na wyspach brytyjskich. Stał w stadninie w East Yorkshire i dziś uznaje się go za najbardziej znaczącego protoplastę rasy. Skojarzenie go z klaczą Betty Leedes, pochodzącą z linii Leedes Arabian, zaowocowało narodzeniem Devonshire'a Flyinga Childersa – jednego z najszybszych koni w tym czasie. Ta sama klacz urodziła jeszcze Bleedinga lub Barlettsa Childersa, który z kolei był ojcem Squirta. Ten spłodził ogiera Marske – ojca sławnego Eclipse'a – najsławniejszego konia wyścigowego wszech czasów (nigdy nie przegrał na torze!). Trzeci ogier założycielski to Godolphin Arabian – należał do koni berberyjskich, a nie arabskich. Przybył do Anglii w 1728 r. z Maroka lub z Paryża. Od roku 1730 był używany jako ogier-próbnik w stadninie lorda Godolphina w Cambridgeshire. Właśnie tutaj ogier Hobgoblin miał być wyswatany z klaczą Roxana, lecz gdy ze stanówki nic nie wyszło, w jego zastępstwie do krycia został dopuszczony Godolphin. Tak w roku 1731 narodził się ogier Lath, który zajmował poczesne miejsce w czołówce koni wyścigowych, podobnie jak Flying Childers i Cade. Ten ostatni był ojcem ogiera Matchema, urodzonego w 1748 r., który wywarł znaczący wpływ na rozwój rasy. W ten właśnie sposób za sprawą ogierów Heroda, Eclipse'a i Matchema powstały 3 wielkie linie w obrębie rasy. Czwartą liczącą się linie stworzył Highflyer – syn Heroda. Oczywiście w hodowli brały udział także inne znane ogiery, m.in. Unknown Arabian, Helmsley Turk, Lster Turk i Darcy's Chestnut. Po roku 1770 zrezygnowano już z dalszych domieszek czystej krwi arabskiej. W następnych latach miały miejsce ważne wydarzenia – w 1750 r. został stworzony Jockey Club – ciało kierujące oraz rządzące wyścigami na Wyspach Brytyjskich, a w 1773 r. Jamesa Weatherby mianowano nadzorcą księgi kryć należącej do Jockey Club. Z kolei w 1791 r. opublikowano wstęp do Generalnej Księgi Stadnej. Pierwszy jej tom został wydany w 1808 r., a kolejne są regularnie publikowane do dzisiaj. konie pełnej krwi angielskiej szczególnie folbluty mają piękne chody i doskonale nadają się do wyścigów i skoków przez przeszkody.
